BLOG: Czy doczekamy się polskich eksportowych kanałów?

dodano: 2008-11-12 22:09 | aktualizacja: 2008-11-12 22:23
autor: Daniel Gadomski | źródło: SatKurier.pl

Amerykanie mają kilkadziesiąt kanałów znanych na całym świecie – w tym MTV i HBO, Francuzi - Canal+, Fashion TV i Eurosport, Niemcy - RTL, Brytyjczycy - paczkę BBC, Szwedzi - TV1000, a nawet Słowacy - Bebe TV. Polacy na razie nie mają żadnej światowej albo chociaż europejskiej marki kanału tematycznego. Być może wkrótce się to zmieni.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Grupa ITI już kilkanaście miesięcy temu nie wykluczyła inwestycji w projekty telewizyjne poza granicami Polski. W tym tygodniu dotarła do nas informacja o decyzji brytyjskiego odpowiednika Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji – Ofcom. Regulator rynku telewizyjnego na Wyspach Brytyjskich (i za sprawą globalizacji oraz korzystniejszych przepisów organ koncesyjny dla w wielu nadawców w innych krajach Unii Europejskiej) zgodził się na zmianę nazwy poświęconego głównie rosyjskiej kinematografii kanału Wojna i Pokój na Rusfilm. To może być początek przygotowań do wprowadzenia tej stacji na inne rynki europejskie. Nazwa bowiem spełnia kryteria międzynarodowej i będzie zrozumiała w krajach regionu Europy Środkowo-Wschodniej. W wypadku ewentualnej realizacji takiego projektu Czechy, Słowacja, Węgry, Ukraina, i kraje bałtyckie wydają się być potencjalnymi celami. Od tych spostrzeżeń do ewentualnych inwestycji mogą nas jednak dzielić lata świetlne. Zwłaszcza, że sam ITI nie potwierdza takich planów. Kilka projektów zawładnięcia zagranicznymi rynkami przez polskie telewizje kończyło się niepowodzeniem. Na przykład 4fun.tv deklarował gotować do wejścia na czeski i słowacki rynek, co ostatecznie nie nastąpiło. Jeszcze gorzej zakończyła się polsatowska przygoda z podbojem rynków krajów bałtyckich. Stacja Zygmunta Solorza-Żaka z powodu słabej kondycji „kolonialnych telewizji” musiała wycofać się ze stacji na Litwie (Baltijos TV) i Łotwie (LNT) i Estonii (TV1). Porażką z powodu małej oglądalności jest też uruchomiony przez telewizję publiczną opozycyjny kanał dla mieszkańców Białorusi – Belsat TV. Telewizja Polska nie umie umieścić swojego eksportowego kanału TV Polonia w takich platformach, jak Sky UK w Wielkiej Brytanii, czy skandynawski Viasat, albo Digital+ w Hiszpanii. Polacy nie powinni mieć jednak kompleksów. Wiele telewizyjnych projektów stworzonych przez inne europejskie kraje wcześniej czy później pożegnało się z „kolonialnymi” rynkami. Chociaż Canal+ działa dzisiaj w Skandynawii, Hiszpanii, Francji i Polsce, to tylko w tych dwóch ostatnich krajach jest to francuski Canal+. Na innych rynkach prawa do tej marki zostały sprzedane. We Włoszech i Belgii marka w ogóle zniknęła, zastąpiona przez Sky Italia i Be TV. Szybko zakończyła się też kariera włoskiego kanału podróżniczego Marcopolo, głównie ze względu na fatalne tłumaczenie na polski. Po fuzji z Wizją TV zakończył nadawanie w naszym kraju, podobnie jak Seasons. Dla RTL, który świetnie sobie radzi np. w Chorwacji, polski rynek był zbyt trudny, więc wycofał się z niego, sprzedając RTL7 Grupie TVN. To, że w Polsce nie powstały żadne pomysły międzynarodowej ekspansji na rynku telewizyjnym nie oznacza, że takich przedsięwzięć nie wdrożyli na świecie Polacy. Przykładem takiego człowieka sukcesu jest Chris Wroński, założyciel firmy Zone Vision (dzisiaj Chello Zone). W jej ofercie są m.in. kanały Zone Club, Zone Reality, Zone Romantica, Zone Europa, JimJam, a w Polsce dodatkowo też History Channel. Nie zapomnijmy o Wedding TV, który też stworzył Polak. Fashion TV to tez pomysłl polskiego Francuza. Kto będzie następny? Może tym razem ktoś mieszkający i pracujący na co dzień w Polsce. Pomysłów jest dużo, tylko inwestorów brak.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.