Korfu - grecka wyspa blisko Albanii - tylko 1200 km od Polski

dodano: 2016-11-29 17:55 | aktualizacja: 2019-10-28 13:52
autor: Anna i Janusz Sulisz | źródło: satkurier.pl

Korfu to najbardziej na północ położona wyspa grecka, która, co ciekawe, jako jedyna nigdy nie została zdobyta przez otomańską Turcję. Wyspa Korfu jest położona na Morzu Jońskim w strategicznym miejscu między Italią, a pograniczem grecko-albańskim. Od strony północnej Korfu znajduje się u wybrzeży Albanii z portem Saranda, od której jest oddzielona cieśninami różnej szerokości od 2 do 15 km. Po drugiej stronie w Albanii jest starożytne miasto Butrint. Choć wyspa wydaje się niewielka, to tydzień czasu na pewno nie wystarczy, aby obejrzeć wszystkie ciekawe miejsca na Korfu. Polecamy tę wyspę na wycieczkę samolotem - tylko 1200 km z Polski.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Niewątpliwie Korfu jest interesującą i uroczą wyspą dla turystów, chcących zobaczyć kawałek niekontynentalnej Grecji, ale wydaje się jakby jej czas turystycznej świetności przeminął, a głównie ma na to wpływ kryzys i znaczny odpływ turystów z takich krajów, jak Niemcy czy Wielka Brytania. Za to jest więcej Polaków i turystów z krajów Europy Wschodniej. Restauracje i sklepy są puste, wiele nieruchomości zostało wystawione na sprzedaż, a inwestycje są niedokończone. Jest mnóstwo zieleni, głównie drzew oliwkowych (55% powierzchni rolniczej to uprawy oliwek), z których na Korfu są produkowane pamiątki dla turystów.

GEOGRAFIA i HISTORIA

Korfu zajmuje powierzchnię 592 km kw., a mieszka tam ponad 113 tys. mieszkańców (jedna trzecia mieszka w stolicy Korfu), głównie Greków, ale są też napływowi „turyści”, którzy postanowili tam osiedlić się na stałe (Włosi, Niemcy, Holendrzy, Anglicy, Albańczycy, Bułgarzy, a nawet Rosjanie). Stolicą wyspy jest miasto Korfu (zwane z grecka Kerkyrą, tak jak kiedyś nazywano wyspę). Obecna nazwa Korfu jest włoskim przekręceniem bizantyjskiej nazwy Koryphō - oznacza „miasto szczytów”, co wywodzi się z greckiego Koryphai, oznaczający dwa szczyty w stolicy, których kształt jest jak sierp. Najwyższym szczytem wyspy Korfu jest Pantokrator (906 m n.p.m.) - podobno najlepszy widok jest właśnie z tego szczytu.

Historia Korfu to pasmo nieustających bitew i podbojów, począwszy od VIII wieku p.n.e., gdy grecki Korynt skolonizował wyspę. Dziedzictwo tych zmagań jest widoczne w postaci zamków w strategicznych miejscach na całej wyspie. W stolicy Korfu miejsce obronne zostało oficjalnie nazwane Kastropolis („miasto zamek”). Wyspa znajdowała się w rękach Greków, Normanów, Rzymu, Bizancjum, Słowian, Genui, Wenecji, Francji i Wielkiej Brytanii. Korfu była długo kontrolowana przez Wenecję (od 1386 roku do 1797 roku, która odparła kilka tureckich oblężeń (w latach 1431, 1537, 1571, 1573 i 1716). Na krótko Korfu przejęły wojska napoleońskie, wyrzucone stamtąd przez rosyjskiego admirała Uszakowa(!), który służył Turcji. Po klęsce napoleońskiej Francji wyspę Korfu w 1815 roku przejęła w zarządzanie Anglia, tworząc tam protektorat dla Wysp Jońskich i Malty. Zjednoczenie wyspy z Grecją zostało parafowane w 1864 roku na mocy traktatu w Londynie.

Podczas II wojny światowej Korfu zostało zajęte przez Włochów w kwietniu 1941 roku. Korfu i inne Wyspy Jońskie faszystowskie Włochy okupowały jako odrębny podmiot od Grecji do września 1943 roku. Po upadku faszyzmu włoskiego w 1943 roku Niemcy hitlerowskie zamierzały przejąć kontrolę nad wyspą. 14 września 1943 r. miasto Korfu zostało mocno zbombardowane przez Luftwaffe. Niestety te bombardowania zniszczyły zabytki z czasów starożytnych i średniowiecznych, w tym Parlament Joński, Miejski Teatr. Szczególnie zniszczono dzielnicę żydowską Evraiki. Na początku czerwca 1944 roku tym razem alianci zbombardowali Korfu jako symulację większego desantu w kierunku Berlina, który faktycznie nastąpił potem w Normandii. Gestapo wyłapało Żydów w mieście Korfu i w dniu 10 czerwca 1944 r. wysłało ich do... Auschwitz, gdzie niewielu przeżyło. Korfu zostało wyzwolone przez wojska brytyjskie, które wylądowały na wyspie w dniu 14 października 1944 roku, gdy Niemcy już ewakuowali się z Grecji. Potem Korfu odbudowano w ramach wolnej Grecji, a liczni turyści zaczęli przyjeżdżać w latach 60-tych. Teraz Korfu wydaje się być nieco zapomniane przez rząd w Atenach, który ma ogólne problemy finansowe. Dlatego władze na Korfu starają się o uzyskanie autonomii.

Kilka ciekawostek

Energię elektryczną doprowadzono do wsi na Korfu w roku 1950. Grecką stację radiową na Korfu uruchomiono w marcu 1957 r. , a telewizję już w 1960 roku. Internet dotarł tam w 1995 roku. Korfu ma własną stację telewizyjną CORFU, która jest emitowana analogowo, naziemnie - jest też w hotelowej kablówce. Lotnisko jest tylko jedno - Ioannis Kapodistrias International Airport w mieście Korfu, a dojazd na północ wyspy krętymi drogami może zająć ponad godzinę. W głowie może się zakręcić, a i większy autobus na ostrym zakręcie musi cofać, żeby się zmieścić.

POGODA i KLIMAT

Średnie, dziennie nasłonecznienie w miesiącach od maja do września wynosi aż 10 godzin, a rocznie jest ponad 300 dni słonecznych. Średnia temperatura w miesiącach czerwiec - sierpień wynosi 31o C. Bardzo przyjemnie jest jeszcze we wrześniu i październiku od 16oC w nocy do 23oC w dzień. Korfu ma wyższe średnie opady niż kontynentalna Grecja, zwłaszcza na północy wyspy, gdzie czasami powieje i popada. Największe opady występują w grudniu (od 130 do 240 mm), ale średnia temperatura wtedy to od 7oC w nocy do 16oC w dzień. Najzimniej jest w styczniu i lutym, gdy temperatura waha się od 5oC w nocy do 14oC w dzień. Raczej nie widuje się tam śniegu - nie ma też mrozu.
Ze względu na klimat wyspę nazywano „królową Wysp Jońskich”, bo była też ulubionym celem podróży europejskich władców. Wypoczywali tu m.in. Napoleon, cesarzowa Sisi i cesarz Wilhelm II.

Niestety na Korfu są komary i najlepiej zabrać ze sobą środki odstraszające, bo nawet nad morzem mogą dać popalić. Poza tym jest tam całkiem fajnie nawet we wrześniu i październiku - morze jest bardzo ciepłe. Klimat idealny do odpoczynku i indywidualnych wycieczek w takie miejsca, że dech zapiera.