Paragwaj w cztery dni

dodano: 2016-11-20 17:14 | aktualizacja: 2017-04-19 17:54
autor: Tomasz Bobrowski | źródło: SAT Kurier 7-8/2015

W marcu 2015 roku zostałem zaskoczony nagłą propozycją wyjazdu do Polskiej Stacji Antarktycznej im. H. Arctowskiego. Na podjęcie decyzji miałem 24 godziny, aby w ciągu tygodnia wylecieć do Buenos Aires, a zaraz potem do Ushuaia. Stamtąd statkiem na Wyspę Króla Jerzego i 8 godzin na wykonanie serwisu antenowego. Potem czekał mnie 8-dniowy rejs powrotny statkiem do portu La Plata w Argentynie. Korzystając z okazji, postanowiłem przez następne 3 tygodnie zwiedzić wodospady Iguazu, Paragwaj oraz Pantanal, Kurytybę i Rio de Janeiro w Brazylii. Właśnie o Paragwaju, kraju niezbyt często odwiedzanym przez turystów, chciałbym tu napisać kilka słów.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Zaraz po przejechaniu mostu granicznego, wjeżdża się do miasta, na ulice z sklepami typu „duty free”. Nie byłem zainteresowany zakupami, więc pojechałem od razu na terminal autobusowy, gdzie przesiadłem się do klimatyzowanego autobusu jadącego do stolicy Asuncion. Autobus w teorii miał być ekspresowy, ale w praktyce zatrzymywał się co kawałek, w każdej miejscowości, zbierając podróżnych. Podróż zamiast rozkładowych 4 godzin trwała 2 godziny dłużej.

W większych miejscowościach są terminale, gdzie autobus zatrzymuje się na dłużej (5 min.), wtedy do środka wchodzą jednoosobowe „sklepy”, oferujące picie, jedzenie i lub inne towary. W czasie podróży usiadł obok mnie chłopak w galowym mundurze marynarki wojennej. Spytałem się, czy rzeczywiście służy w marynarce Paragwaju, bo przecież oni nie mają dostępu do morza. Okazało się, że jak najbardziej w Paragwaju mają flotę wojenną… rzeczną. Przy nabrzeżu rzeki Paragwaj w Asuncion na własne oczy widziałem zacumowany okręt wojenny.

Stolica Asuncion to bardzo przyjazne miasto, liczące 500 tys. mieszkańców. Turystów jest bardzo mało, a ludzie tu, jak w całym Paragwaju są nastawieni bardzo przyjaźnie. Czułem się w tym kraju bardzo bezpiecznie. Centrum stolicy to głównie zabudowa kolonialna, połączona z nowoczesnymi, wysokimi budynkami. W centrum znajdziemy najważniejsze zabytki, jak np. stary budynek Senatu, Katedrę Metropolitalną czy Pałac Prezydencki (Palacio de los Lopez). Miasto było opustoszałe w niedzielne popołudnie, ale wieczorem szybko się zaludniło, ludzie wypełnili restauracje i kafejki. Na rogach ulic rozstawiły się muzyczne zespoły, które grały profesjonalnie muzykę jazzową, R&B czy rockową.

Kolejnym celem podróży było kolonialne miasto Concepcion, 600 km na północ od stolicy Asuncion. Podróż autobusem, już nie tak komfortowym, zajęła ponad 8 godzin. Po przejechaniu 100 km i opuszczeniu aglomeracji Asuncion jedzie się jedyną utwardzoną drogą w tym rejonie – Ruta Transchaco. Droga ta wiedzie setki kilometrów przez Park Narodowy Chaco, aż do granicy z Boliwią. Obszar praktycznie niezamieszkały, po obu stronach drogi bezkresne pola, bagna i rosnące palmy.

Miasto Concepcion nad rzeką Paragwaj nazywane jest Perłą Północy. Zabudowę stanowią domy z początku XX wieku o kolonialnym charakterze. Już po opuszczeniu autobusu zaproponowano nam podwiezienie taksówką do hotelu. Jak się po chwili okazało, „taksówka” to wóz zaprzężony w niewielkiego konika. Przy wsiadaniu było wrażenie, że dyszel uniesie małego konia w powietrze.