Podróże z anteną - Bukareszt i rumuńskie wybrzeże Morza Czarnego

dodano: 2018-04-19 16:16 | aktualizacja: 2023-02-17 22:18
autor: Anita Kaźmierska | źródło: SAT Kurier 3-4/2018

Kontynuujemy relację z naszej rumuńskiej wyprawy, zapoczątkowaną w świątecznym wydaniu SAT Kuriera. Po przybliżeniu czytelnikom Transylwanii, przyszedł czas na obiecany Bukareszt i wybrzeże Morza Czarnego. W tej części nie zabraknie również informacji na temat miejscowej kuchni oraz telewizji w Rumunii. Zapraszamy do lektury!

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Vama Veche

Vama Veche to miejscowość położona niecały kilometr od granicy z Bułgarią. Za czasów dyktatury komunistycznej nie była odwiedzana przez turystów ze względu na to, że była strzeżonym obszarem przygranicznym. Po rewolucji, do późnych lat 90. była znana jako wioska rybacka z plażą uczęszczaną głównie przez naturystów. Do dziś jest tam najsłynniejsza w Rumunii plaża tego typu. W Vama Veche panuje iście hipisowska atmosfera. Powstały nawet specjalne ruchy i organizacje, mające na celu ochronę tego miejsca przed komercjalizacją.

Fortepian na plaży w Vama Veche przy granicy z Bułgarią

Mangalia

Mangalia to kolejne rumuńskie miasto na wybrzeżu Morza Czarnego. W jego pobliżu znajdują się słynne ośrodki wypoczynkowe Cap Aurora, Jupiter, Neptun, Olimp, Saturn i Venus z pięknymi, piaszczystymi plażami. W tym portowym mieście wybudowano stocznię Daewoo Mangalia Heavy Industries, mającą na wyposażeniu trzy potężne suwnice, w tym jedną o udźwigu aż 1000 ton.

Antena na jednej z nadmorskich restauracji w Mangalii

Gałacz

Gałacz (Galați) to duże miasto przemysłowe z ponad 300 tysiącami mieszkańców, położone na lewym brzegu Dunaju. Znajduje się tam port morski i stocznia, ale mnie to miejsce zainteresowało szczególnie ze względu na obecność największej w Rumunii huty stali. Jej właścicielem od 2001 roku jest ArcelorMittal – firma, która ma obecnie pod swoim skrzydłami także dawną Hutę im. Tadeusza Sendzimira w Krakowie. Dosłownie nie mogłam się powstrzymać przed odwiedzinami tego miejsca, tak samo jak podczas wycieczki na Litwę w 2016 roku nie mogłam powstrzymać się przed zobaczeniem na własne oczy Ignalińskiej Elektrowni Jądrowej.

Widok na Gałacz z wieży telewizyjnej - w tle huta stali

Nie żałowałam – widok na hutę był imponujący, a przy okazji okazało się, że w Gałaczu jest mająca 150 metrów wysokości wieża telewizyjna, na którą można wjechać windą. Mało tego – na szczycie wieży znajduje się restauracja z widokiem na całe miasto, w tym na rzekę Dunaj. Po prostu bajka. Warto było nadrobić te kilkaset kilometrów w drodze powrotnej do Polski tylko po to, by zobaczyć hutę i zjeść ponad 100 metrów nad ziemią pyszne naleśniki z lodami.

Na talerzu i w kieliszku

To może wydawać się zabawne, ale absolutnie najlepszym produktem spożywczym, jaki miałam okazję spróbować w Rumunii, był kefir o zawartości tłuszczu 3,5%. Należy wspomnieć, że te dostępne w Polsce mają standardowo 1,5% i zapewne dlatego są zdecydowanie gorsze w smaku niż te rumuńskie. W ogóle Rumunia słynie z dobrego nabiału, podobnie jak i Litwa. Drugą rzeczą, jaką się zachwycałam, było rumuńskie pieczywo. Tamtejszy chleb pszenny był chyba najlepszym, jaki jadłam w swoim życiu.

Kuchnię rumuńską wyróżniają m.in. zupy o charakterystycznym kwaśnym smaku, zwane ciorbă. Mogą to być zupy mięsne i warzywne, z flaków i cielęciny lub zupy rybne. Z dań mięsnych popularne są mici – grillowane mięso mielone w rolkach, wszelkiego rodzaju kiełbasy, klopsy, gulasze, sznycle czy gołąbki. Z deserów można spotkać bakławę, naleśniki czy ciepłe pączki. Natomiast narodową rumuńską potrawą jest mamałyga z mąki albo kaszy kukurydzianej. Dobre są rumuńskie wina i piwa. Polecana jest również tamtejsza śliwowica – țuica, zawierająca 24–65% alkoholu (zazwyczaj 40–55%).