Podróże z anteną - Huelva w Hiszpanii

dodano: 2019-06-13 13:38 | aktualizacja: 2023-02-17 22:15
autor: Janusz Sulisz | źródło: SAT Kurier 5-6/2019

Huelva to urokliwa i raczej mało znana w Polsce prowincja Andaluzji na wybrzeżu Costa de la Luz, między portugalskim Faro i hiszpańską Sewillą. Fenicjanie nazywali ją Onoba, Grecy – Ὄνοβα, Arabowie – Walbah. Huelva to stolica najbardziej wysuniętej na zachód prowincji Hiszpanii o tej samej nazwie. Od sąsiedniej Portugalii jest oddalona o zaledwie 40 minut jazdy samochodem (polecam lotnisko Faro, gdzie latają tanie linie z Polski lub Niemiec), co zachęca do małego wypadu w te okolice. Tym bardziej przekonuje fakt, że stąd jest niecałe 100 km do znanej Sewilli – tam też jest lotnisko, na które można dolecieć z wielu europejskich portów lotniczych. Wystarczy wypożyczyć samochód i zwiedzić okolice Faro, Huelvy i Sewilli. To tu Krzysztof Kolumb zbierał siły przed wyprawą do Indii, a ostatecznie odkrył Amerykę.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Columna de los Descubridores

Przed La Rábidą, w klasztornym ogrodzie stoi Columna de los Descubridores, czyli pamiątkowa kolumna wzniesiona z okazji obchodów IV stulecia odkrycia Ameryki. Wśród symboli wyróżnia się królewska korona i kula, na której osadzono krzyż, identyczny z tym, który ukazują trzy karawele podczas podróży do Ameryki. W ogrodzie przed La Rábidą znajduje się również pomnik Krzysztofa Kolumba.

Columna de los Descubridores – Kolumna Odkrywców

Muelle de las Carabelas

Pierwszy cel wycieczki to właśnie statki Kolumba. Żeby je znaleźć, trzeba z Huelvy kierować się na Palos de la Frontera, a potem Muelle de las Carabelas. Na miejscu można obejrzeć z zewnątrz i wewnątrz dokładne repliki trzech karaweli: Niña, Pinta i największej Santa María, które brały udział w wyprawie Kolumba, kiedy to w 1492 roku odkrył Amerykę.

Wszystkie trzy wydają się zaskakująco małe – takie łupinki, i można mieć wrażenie, że to cud, iż Kolumb dopłynął nimi do Ameryki. Dwie mniejsze karawele Niña i Pinta są tak małe, że można się dziwić, jak średniowieczni marynarze wytrzymywali ze sobą tyle czasu na tak niedużej powierzchni.