Premiery Teatru Telewizji - sezon 2019/2020

dodano: 2019-09-04 13:51
autor: Janusz Sulisz | źródło: TVP

Teatr Telewizji Polskiej już jesienią zaprosi widzów w wyjątkową podróż. W telewizyjnej przestrzeni sztuki artyści zmierzą się z wieloma gatunkami: od komedii przez groteskę, komedię kryminalną, aż do tragedii. Teatr Telewizji postawi pytania o skomplikowane polskie losy, o człowieczeństwo przez pryzmat najwybitniejszych dzieł Szekspira, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Romana Brandstaettera, Platona, Kazimierza Brandysa i innych. Rok Herlinga-Grudzińskiego Teatr Telewizji uczci prapremierą ekranizacji „Innego świata” w reżyserii Igora Gorzkowskiego.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Widzów czeka wielki remake przeboju Teatru Telewizji wszech czasów: „Igraszek z diabłem” Jana Drdy; krakowska inscenizacja w reżyserii Artura Barona Więcka. W repertuarze znajdą się nowe interpretacje dzieł klasyki polskiej i światowej: Szekspir, Witkacy, Fredro w rękach mistrzów i reżyserów młodszego pokolenia, ale również utwory napisane specjalnie dla Teatru Telewizji; w tym rozpoczynający sezon spektakl „Imperium ” Wojciecha Tomczyka w reżyserii Roberta Talarczyka. Zagrają świetni polscy aktorzy, nie zabraknie wiele debiutów, również reżyserskich.

Teatr Telewizji przygotowuje premiery dla pasma poniedziałkowego w TVP1, wtorkowego TVP Kultura oraz spektakle Teatru dla Dzieci TVP ABC.

IMPERIUM
PREMIERA TVP1, 30 WRZEŚNIA 2019
Wojciech Tomczyk
Reżyseria: Robert Talarczyk
Realizacja TV: Leszek Ptaszyński
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sobańska, Marcel Sławiński
Opracowanie muzyczne: Joanna Fidos
Montaż: Norbert Rudzik

Obsada: Ireneusz Czop (Melchior Wańkowicz), Mariusz Ostrowski (Eugeniusz Kwiatkowski), Helena Englert (Kryska), Agnieszka Radzikowska (Sekretarka), Filip Kosior (Porucznik), Dariusz Chojnacki (Władysław), Bartłomiej Błaszczyński (Paweł)

Opis: „Imperium” to dramat Wojciecha Tomczyka napisany specjalnie dla Teatru Telewizji. Jest to historia spotkania legendarnego „budowniczego Gdyni” premiera Eugeniusza Kwiatkowskiego z wybitnym pisarzem Melchiorem Wańkowiczem, „królem polskiego reportażu”. Dwojgu bohaterom partneruje córka Wańkowicza – Krystka oraz bracia Paweł i Władysław Kosieradzcy, twórcy Centralnego Okręgu Przemysłowego. Spotkanie w gabinecie premiera stanowi pretekst do wielu dyskusji oraz snucia wizji na temat rozwoju i przyszłości Polski, a towarzyskie pogawędki na tematy społeczno-obyczajowe, ukazują jakimi sprawami żyło społeczeństwo II RP. Eugeniusz Kwiatkowski przedstawiony został, jako wybitny polityk i wizjoner przyszłej Polski. Wańkowicz wtóruje mu swą błyskotliwością i inteligencją. Co stanie się z bohaterami za kilka lat? Czy ich wizje u progu II wojny światowej mają szansę na powodzenie? Dramat Tomczyka to niezwykła opowieść o wielkich i straconych nadziejach, a informacje zawarte w tekście świadczą o jego niewątpliwej wiedzy i ogromnej pasji historycznej.

OSCAR DLA EMILY
PREMIERA TVP1, 7 PAŹDZIERNIKA 2019
Alexander Alexy, Folker Bohnet
Przekład: Jacek Kaduczak

Scenariusz telewizyjny i reżyseria: Kinga Dębska
Zdjęcia: Piotr Sobociński jr
Scenografia: Monika Sudół
Kostiumy: Magdalena Biedrzycka
Opracowanie muzyczne: Małgorzata Przedpełska- Bieniek
Montaż: Bartosz Karczyński

Obsada: Ewa Wiśniewska (Emily), Sławomir Orzechowski (Henry), Mateusz Rusin (Jeff).

Opis: Brawurowa komedia o niemłodym i niespełnionym zawodowo małżeństwie aktorów z Hollywood. Emily i Henry całe życie marzyli o statusie gwiazd filmowych, pięknej posiadłości w Beverly Hills i bywaniu na oscarowych galach. Tymczasem ich rzeczywistość to skromny domek na przedmieściu, w którym wcielają się z werwą w swoje ukochane role (te, które zbudowali lata temu, grając w Romeo i Julii), dawno niewidziany dorosły syn i codzienne spotkania z Jeffem, który codziennie dostarcza im jedzenie. Kim naprawdę są Emily, Henry, Bill oraz Jeff? Nie ustalimy tego tak łatwo, bo w utworze Bohneta i Alexy’ego życie sprzęga się nierozerwalnie z teatrem, choroby wieku starczego (demencja) zaczynają wyznaczać rytm codzienności. Siłą komedii są dialogi. Zasadniczo niezwykle ciepłe, pełne humoru i dramatyzmu, a czasem złośliwe.

INNY ŚWIAT
PREMIERA TVP1, 21 PAŹDZIERNIKA 2019
Gustaw Herling-Grudziński

Adaptacja i reżyseria: Igor Gorzkowski
Konsultacja literacka : prof. Włodzimierz Bolecki
Zdjęcia: Jarosław Żamojda
Scenografia: Jan Polivka
Kostiumy: Joanna Walisiak
Muzyka: Zbigniew Kozub
Choreografia: Iwona Pasińska
Montaż: Beata Barciś

Obsada: Philippe Tłokiński (Gustaw/Alter), Arkadiusz Janiczek (Zyskind), Rafał Zawierucha (Ostatni), Andrzej Mastalerz (Dimka), Sławomir Miska (Kowal), Sławomir Grzymkowski (Zabójca), Julia Trembecka- Wilczewska (Marusia), Janusz R. Nowicki (Wróżbita/Starzec/Ksiądz), Łukasz Lewandowski (Rusto), Bartłomiej Bobrowski (Nauczyciel), Mariusz Jakus (Samsonow), Tomasz Borkowski (Wsiewłod), Marek Barbasiewicz (Lazarowicz), Janusz R. Nowicki (Sadowski), Anna Smołowik (Olga), Igor Kowalunas (Urka), Paweł Paprocki (Tadeusz), Natalia Sikora (Natalia Lwowna), Karol Pocheć (Kostylew), Henryk Talar (Sadowski), Remigiusz Jankowski (Polenko), Weronika Humaj (Generalska córka), Wiktor Korzeniewski (Gorbatow), Rafał Sawicki (Loevenstein), Przemysław Bluszcz (Dygnitarz NKWD), Henryk Niebudek (Machapetian), 13 Tancerzy, Śpiewaczka operowa, Skrzypek, 3 Muzyków i inni.

Opis: Z okazji Roku Gustawa Herlinga-Grudzińskiego Teatr Telewizji przygotowuje widowisko teatralne na podstawie prozy obozowej „Inny świat”. Tytuł ten nie był przenoszony na ekran telewizyjny i kinowy. Proza obozowa Herlinga-Grudzińskiego, choć dziś ma status klasyki, w PRL-u stanowiła pozycję zakazaną, nieobecną w oficjalnym obiegu. Autor scenariusza, a zarazem reżyser spektaklu zasadniczym tematem swojej adaptacji uczynił człowieczeństwo, jako sytuację graniczną. Kondycję, o którą trzeba nieustannie walczyć, gdyż nie jest niezbywalna i dana raz na zawsze.
W prozie Herlinga-Grudzińskiego opisane jest piekło totalitarnej rzeczywistości, której pisarz doświadczył, jako więzień sowieckiego obozu w trakcie II wojny światowej. Zwolniony z łagru w 1942 roku wstąpił do Armii Polskiej gen. Władysława Andersa i przedostał się wraz z nią do Włoch, gdzie po bitwie pod Monte Cassino otrzymał krzyż Virtuti Militari. Po wojnie osiadł w Rzymie i tam spotkał przypadkiem w czerwcu 1945 roku współwięźnia z obozu w Jacewie. To zdarzenie stanowi dla Igora Gorzkowskiego punkt wyjścia i jednocześnie klamrę teatralnej adaptacji niezwykłej prozy obozowej „Inny świat”. W telewizyjnym widowisku w rolę Gustawa wcieli się Phillipe Tłokiński, który niedawno brawurowo odegrał postać Jana Nowaka-Jeziorańskiego w filmie „Kurier”, zaś w roli Ostatniego partnerować mu będzie Rafał Zawierucha.

HAMLET
PREMIERA TVP1, 28 PAŹDZIERNIKA 2019
William Szekspir
Przekład: Jarosław Iwaszkiewicz

Scenariusz telewizyjny i reżyseria: Michał Kotański
Zdjęcia: Adam Sikora
Scenografia: Aleksandra Gąsior
Kostiumy: Krzysztof Łoszewski
Muzyka: Lubomir Grzelak
Montaż: Beata Barciś

Obsada: Przemysław Stippa (Hamlet), Piotr Cyrwus (Klaudiusz), Maria Pakulnis (Gertruda), Magdalena Grąziowska (Ofelia), Artur Żmijewski (Poloniusz), Grzegorz Małecki (Horacjo), Michał Czernecki (Laertes), Jan Englert (Duch Ojca Hamleta), Szymon Mysłakowski (Rozenkranc), Wojciech Solarz (Gildenstern), Modest Ruciński (Bernardo), Karol Dziuba (Francisko), Tomasz Sapryk (Rejnaldo), Piotr Stramowski (Fortynbras), Marcin Franc (Ozryk), Mateusz Damięcki (Marcellus), Daniel Olbrychski (Pierwszy Aktor), Magdalena Zawadzka (Drugi Aktor), Marian Opania (Pierwszy Grabarz), Bartosz Opania (Drugi Grabarz), Marek Barbasiewicz (Ksiądz)

Opis: Każdy twórca nowej inscenizacji najsłynniejszego dzieła Williama Szekspira zaczyna od podstawowej decyzji obsadowej: kim jest współczesny Hamlet, a zatem kto mógłby zagrać tytułowego bohatera? Michał Kotański postanowił, że w jego realizacji Hamleta zagra Przemysław Stippa, aktor Teatru Narodowego, uhonorowany w 2019 roku nagrodą aktorską na Festiwalu Dwa Teatry w Sopocie. Postaci w sztukach Williama Szekspira są umieszczone w świecie nieco bajkowym i mocno zhierarchizowanym, dzięki czemu nierówności społeczne wpływają na relacje międzyludzkie. Michał Kotański, reżyser i autor scenariusza świadomie rezygnuje z konwencji realistycznej, by uruchomić poetycki potencjał tekstu. Chciałby w ten sposób zachować balans pomiędzy psychologicznym odczytaniem Hamleta, a stylizowaną opowieścią o zemście umieszczoną w historycznym kostiumie.

DZIEŃ GNIEWU
PREMIERA TVP1, 4 LISTOPADA 2019
ROMAN Brandstaetter

Scenariusz telewizyjny i reżyseria: Jacek Raginis–Królikiewicz
Zdjęcia: Przemysław Niczyporuk
Scenografia: Marcin Buśko
Kostiumy: Izabela Stronias
Muzyka: Marcin Szczyciński, Stanisław Szczyciński
Montaż: Szymon Sabarański

Obsada: Radosław Pazura (Przeor), Rafał Gąsowski (Born), Jan Marczewski (Emanuel Blatt), Natalia Rybicka (Julia Chomin), Daniel Olbrychski (Konspirator), Zbigniew Moskal, Marek Nędza, Michał Barczak, Przemysław Dakowicz (Ojcowie zakonni), śpiewacy zespołu „Bornus Consort": Marcin Bornus-Szczyciński, Robert Pożarski, Robert Lawaty, Mirosław Borczyński, Stanisław Szczyciński, Paweł Szczyciński (Ojcowie zakonni), Krzysztof Szczerba (Furtian), Bartosz Warwas, Piotr Kococik (Esesmani) i inni.

Opis: „Dzień gniewu” został napisany w 1962 roku przez Romana Brandstaettera pisarza i poetę chrześcijańskiego, który w swojej twórczości realizuje przekonanie o etycznej powinności tworzenia. Akcja tej fascynującej opowieści sensacyjnej wpisanej w formę misterium paschalnego toczy się w czasie II wojny światowej. W niewielkim miasteczku trwa właśnie obława na Żydów, jeden z ocalałych – Emanuel Blatt otrzymuje schronienie w pobliskim zakonie. Tragiczne wydarzenia, które rozgrywają się za murami klasztoru pozwalają spojrzeć z wielu perspektyw na zachowania człowieka w sytuacji śmiertelnego zagrożenia. Ważnym aspektem dramatu jest niejednoznaczna relacja między przeorem klasztoru, a komendantem SS Bornem. To znajomi sprzed wojny, którzy razem studiowali teologię w Rzymie. Brandstaetter ukazując tragiczny splot zdarzeń, dotyka samej istoty wiary. W śmierci widzi zbawienie, w cierpieniu najwyższy sens życia, a może nie tyle w cierpieniu, co w świadomym przyjęciu jego konieczności. Jedną z głównych, zbiorowych postaci misterium jest Chór zakonników, który słowami psalmów komentuje wojenną rzeczywistość i wyraża lęk przed cierpieniem i śmiercią.

FANTAZJA POLSKA
PREMIERA TVP1, 18 LISTOPADA 2019
Maciej Wojtyszko
(telewizyjna wersja spektaklu z Teatru Nowego im. K. Dejmka w Łodzi)

Reżyseria: Maciej Wojtyszko
Zdjęcia: Grzegorz Kędzierski
Scenografia: Paweł Dobrzycki
Kostiumy: Zuzanna Markiewicz
Charakteryzacja: Bożena Kobierzycka
Muzyka: Piotr Moss

Obsada: Dymitr Hołówko (Ignacy Paderewski), Barbara Dembińska (Helena Paderewska), Jolanta Jackowska (Marcelina Sembrich-Kochańska), Katarzyna Żuk (Edith Bolling Galt Wilson), Weronika Asińska (Mary Lee),Tomasz Kubiatowicz (Thomas Woodrow Wilson), Piotr Seweryński (Marcel Piou).

Opis: Po raz pierwszy w Teatrze Telewizji Polskiej zagości postać, bez której niepodległość Polski z 1918 roku byłaby niemożliwa. Polakom Ignacy Jan Paderewski jest znany głównie jako polityk-dyplomata. Na świecie zdobył wielkie uznanie, jako wybitny pianista i kompozytor. Maciej Wojtyszko przypomina o jego bliskiej znajomości z ówczesnym prezydentem USA. Spektakl jest komediodramatem – fantazją o niezwykle zapracowanym człowieku. Akcja zaczyna się w 1917, w Nowym Jorku, kiedy Paderewski szykuje się do swojego występu na wielkiej scenie Carnegie Hall. W tym czasie trwa I wojna światowa, a prezydent USA prosi go o napisanie memorandum w sprawie Polski. Spektakl jest telewizyjną wersją przedstawienia z Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi. Premiera teatralna miała miejsce 2 maja 2019 roku.

W MAŁYM DWORKU
PREMIERA: TVP1, 2 GRUDNIA 2019
Stanisław Ignacy Witkiewicz

Reżyseria: Jan Englert
Zdjęcia: Piotr Wojtowicz
Scenografia: Arkadiusz Kośmider
Kostiumy: Małgorzata Karpiuk
Muzyka: Piotr Moss
Montaż: Milenia Fiedler

Obsada: Jan Englert (Ojciec), Beata Ścibakówna (Widmo Matki) Paulina Szostak (Zosia), Michalina Łabacz (Amelka), Przemysław Stippa (Jęzory Pasiukowski), Agata Rózycka (Aneta Wasiewiczówna), Jan Frycz (Ignacy Kozdroń), Oskar Hamerski (Józef Maszejko)
Ewa Konstancja Bułhak (Kucharka), Bartłomiej Bobrowski (Kuchenny)

Opis: „W małym dworku” to najczęściej wystawiana sztuka Witkacego. Napisana w 1921 roku, wydana dopiero w roku 1948, ale grana jeszcze trzykrotnie za życia autora. Utwór ukazuje zderzenie wyobrażeń z rzeczywistością. W przeciwieństwie do innych utworów Witkacego, nie ma tu filozoficznych, czy historiozoficznych dysput. Jedyny artysta w gronie bohaterów, poeta Jęzory Pasiukowski, jest potraktowany z łagodną ironią, a cała zabawa polega na rozmontowaniu konwencji psychologicznego dramatu rodzinnego, którego korzeni należałoby szukać u Ibsena, bezpośredniej zaś inspiracji w popularnej w okresie międzywojnia sztuce Tadeusza Rittnera „W małym domku”. Akcja rozgrywa się w wiejskim majątku. Bohaterami są owdowiały dziedzic Diapanazy Nibek, jego córki – Zosia i Amelka, kuzyn Jęzory, kuzynka Aneta, oficjalista Kozdroń i pracownicy. Wszystko byłoby, tak jak w wielu sztukach międzywojennych, gdyby nie widmo Anastazji Nibek, które pojawia się we dworze. Duch kobiety nie dość, że pije kawę i wiśniówkę, to jeszcze ujawnia skrywaną prawdę o tym, jak umarła.

OSTATNIA BITWA
PREMIERA: TVP1, 9 GRUDNIA 2019
Piotr Derewenda
Reżyseria: Mariusz Malec
Scenografia: Kamil Kuc

Opis: Rok 1988. Polska Rzeczpospolita Ludowa zmagała się z problemami w zaopatrzeniu społeczeństwa w papier toaletowy (jeden obywatel rocznie miał przydział na 7 rolek). Na kilogram mięsa polski robotnik musiał pracować dwa – trzy dni, ale za to zniesiono kartki na czekoladę. Z Turcji płynęły okręty pełne pomarańczy, z USA dochodziły transporty mleka w proszku, a w zamian Jerzy Urban wspierał kocami i śpiworami bezdomnych w Nowym Jorku. Jeśli chodzi o bliższych sąsiadów, na przykład taką Norwegię – cóż, tu sprawa była nieco bardziej skomplikowana. Przybycie norweskiego promu „Bolette” wypełnionego wartą ponad dwa miliony dolarów pomocą humanitarną – głównie lekami, urządzeniami medycznymi, zebranymi przez 25 organizacji charytatywnych było uzgodnione z polskimi władzami – przygotowania do przyjęcia i obsłużenia promu trwały ponad miesiąc. Dwanaście kontenerów wypełnionych sprzętem medycznym, który miał być kolportowany przez Kurię do lokalnych parafii, a stamtąd do najbardziej potrzebujących. Tyle w teorii. Rzeczywistość przyniosła inne zaskakujące rozwiązania. To wciągająca opowieść o odwadze i sensie walki o prawdę okraszoną nieco absurdalnym i pełnym ironii humorem, jaki towarzyszył walce o wolność.

IGRASZKI Z DIABŁEM
PREMIERA TVP1, 13 STYCZNIA 2020
Jan Drda
Scenariusz telewizyjny i reżyseria: Artur „Baron” Więcek
Przekład: Jan Stachowski
Zdjęcia: Adam Sikora
Scenografia i kostiumy: Justyna Łagowska

Obsada: Jerzy Trela (Ojciec Scholastyk), Michał Majnicz (Marcin Kabat), Darek Gnatowski (Sarka-Farka), Anna Dymna (Teofil), Krzysztof Globisz (Asystent Teofila), Maciej Musiał (Lucjusz), Monika Frajczyk (Disperanda), Paulina Kondrak (Kasia), Radosław Krzyżowski (Solfernus), Krzysztof Zawadzki (Belial), Marian Dziędziel (Belzebub), Roman Gancarczyk (Karborund), Grzegorz Mielczarek (Omnimor), Tomasz Schimscheinert (Hubert) i inni.

Opis: Spektakl jest pełną humoru i ironii przypowieścią o walce dobra ze złem, opartą na ludowych, dobrze znanych schematach. Głównym bohaterem jest dobroduszny, powracający z wojny dragon – Marcin Kabat, który nieoczekiwanie zostaje wplątany w walkę o zbawienie dusz dwóch młodych, naiwnych kobiet. To one własną krwią podpisały diabelski cyrograf gwarantujący im pojawienie się wymarzonego kandydata na męża. W ten oto sposób w ziemskie relacje Marcina, Pustelnika, służącej Kasi i królewny Disperandy wkraczają anioły i diabły, a nawet sam książę ciemności – Belzebub. Rzeczywistość sceniczna poszerzona jest o wymiar bajkowy i zawiera elementy humorystyczne. Na scenie powstanie świat umowny, operujący skrótem, cudzysłowem i teatralnym niedopowiedzeniem. Jednym z głównych walorów sztuki Jana Drdy jest wspaniały język literacki. Daje on możliwość zbudowania oryginalnych postaci i ról aktorskich, które w niniejszej realizacji zostały powierzone najwybitniejszym współczesnym aktorom krakowskim.

INKARNO
PREMIERA: TVP1, 27 STYCZNIA 2020
Kazimierz Brandys
Reżyseria: Lena Frankiewicz
Scenariusz telewizyjny: Małgorzata Maciejewska
Zdjęcia: Łukasz Gutt
Scenografia: Joanna Kaczyńska
Kostiumy: Katarzyna Borkowska
Muzyka: Michał Tokaj
Montaż: Nikodem Chabior

Obsada: Krzysztof Zarzecki (Anatol), Jan Englert (Profesor), Wiktoria Gorodeckaja (Małgorzata), Dobromir Dymecki (Asystent Profesora), Gabriela Muskała (Weronika), Jan Frycz (Elegancki Pan), Michalina Łabacz (Sekretarka), Tomasz Maśląkowski (Pacjent Wędkarz), Jerzy Łapiński (Pacjent Starszy), Eryk Lubos (Pacjent Podsłuchiwany), Andrzej Kłak (Pacjent Bez Osobowości), Roman Gancarczyk (Pacjent z Książką), Maciej Raniszewski (I Pielęgniarz), Filip Szatarski (Pielęgniarz II) i inni.

Opis: Komedia kryminalna Kazimierza Brandysa, której akcja toczy się w klinice dla nerwowo chorych. Placówką zawiaduje nieco demoniczny Profesor, który próbuje diagnozować i leczyć swoich pacjentów opracowaną przez siebie metodą Inkarno. Według niego nerwica jest stanem świadomości, a problemy z przeszłości wypływają nie tylko na teraźniejszy stan świadomości, ale i na przyszłość. Dlatego bohaterowie Brandysa marzą o ucieczce od codzienności. Każdy z nich pragnie zmiany i schowania się przed własnym życiem. Główny bohater Anatol ucieka, a to w ramiona kolejnej kobiety, a to do szpitala psychiatrycznego, a to w sztukę. Zabawne opowiadanie Brandysa w rzeczywistości traktuje o bardzo poważnych sprawach: o statusie nerwowo chorych, o grze, jaką oni sami podejmują z losem, ale także o manipulacjach, jakimi podlegają ze strony personelu medycznego.

SZEKSPIR FOREVER!
PREMIERA TVP KULTURA, 10 WRZEŚNIA 2019
William Szekspir
Przekład: Piotr Kamiński, Stanisław Barańczak
Reżyseria: Andrzej Seweryn
Scenariusz telewizyjny: Piotr Kamiński, Jerzy Klesyk, Andrzej Seweryn
Realizacja TV: Józef Kowalewski
Opracowanie muzyczne: Andrzej Seweryn
Montaż: Michał Patecki

Obsada: Andrzej Seweryn (różne postaci Szekspirowskie)

Opis: Monodram Andrzeja Seweryna to niezwykła lekcja teatru i popis jego aktorskiego kunsztu. Wcielając się w wiele postaci, aktor ukazuje piękno szekspirowskiego języka, a przy tym również odkrywa tajniki swego zawodu. Wybrane fragmenty dzieł wybitnego dramatopisarza tworzą zarówno ciekawą opowieść o człowieku i jego namiętnościach, jak i o literaturze. Ponadto stanowią znakomity pretekst do wspomnień Andrzeja Seweryna o ludziach, których spotkał na różnych etapach swojej drogi artystycznej. Aktor prowadzi z publicznością interaktywny dialog. Na scenie korzysta z bardzo prostych rekwizytów oraz szerokiego spektrum środków wyrazów (śpiew, taniec, aktorska metamorfoza). Prezentując wyjątki ze sztuki, stara się odpowiedzieć na pytania o rolę i status człowieka we współczesnym świecie. Premiera monodramu miała miejsce 10 września 2011 roku w Teatrze Polskim w Warszawie i była inspirowana spektaklem „Wyobraźcie sobie” w reżyserii Jerzego Klesyka, granym w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie od 2009 roku.

CLARISSIMA
PREMIERA TVP KULTURA, 1 PAŹDZIERNIKA 2019
Justyna Bargielska

Reżyseria: Tomasz Cyz
Zdjęcia: Weronika Bilska
Scenografia: Aleksandra Gąsior
Kostiumy: Klara Kowtun
Muzyka: Robert i Clara Schumann oraz Johannes Brahms
Montaż: Maciej Szydłowski

Obsada: Aleksandra Justa (Clara Schumann), Marek Bracha (Robert Schumann)

Opis: Prapremiera spektaklu odbyła się podczas 6. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej „Muzyka na Szczytach” 14 września 2014 roku w Teatrze im. S. I. Witkiewicza w Zakopanem. Justyna Bargielska opisuje konkretny moment w życiu Clary Schumann, żony słynnego kompozytora, matki siódemki ich dzieci, która próbuje dociec, dlaczego przez ponad dwa lata nie pozwolono jej odwiedzić męża w sanatorium dla umysłowo chorych. Utwór przedstawia rozterki kobiety i porusza takie kwestie jak: szczęście, miłość, wrażliwość, sztuka. Ważnym elementem spektaklu jest udział w nim wybitnego pianisty Marka Bracha, wykonującego wybrane utwory Roberta i Clary Schumannów.

KRITON
PREMIERA: TVP KULTURA, 2019
Platon

Przekład: Ryszard Legutko
Reżyseria: Dariusz Karłowicz
Zdjęcia i montaż: Dariusz Pawelec
Scenografia: Monika Wanyura-Kurosad
Kostiumy: Barbara Guzik
Charakteryzacja: Ludmiła Pilecka

Obsada: Jerzy Trela (Sokrates), Piotr Cyrwus (Kriton), Rafał Sadowski (Strażnik), Mikołaj Szymański (Platon).

Opis: Do osadzonego w celi śmierci Sokratesa, czekającego na wykonanie wyroku, wczesnym świtem przychodzi jego uczeń Kriton. Nie jest on w stanie zrozumieć spokoju Sokratesa, który został skazany na śmierć za sprzeniewierzenie się ateńskiej religii oraz szerzenie niemoralności wśród młodych obywateli. Kriton jest gotowy wykupić Sokratesa z więzienia, namawia go do emigracji. Stary filozof próbuje mu wyperswadować ten pomysł, ponieważ uważa, że oznaczałoby to rzeczywiste sprzeniewierzenie się prawom ustanowionym przez Ateńczyków.

HELSKIE DZWONY
PREMIERA: TVP ABC
Ewa Pytka
Scenariusz i reżyseria: Ewa Pytka
Zdjęcia: Waldemar Szmidt
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sobańska, Marcel Sławiński
Muzyka: Jakub Grzegorek
Animacje: Robert Turło
Montaż: Beata Barciś

Obsada: Marzena Nieczuja –Urbańska, (Bajarka ) Maciej Konopiński, (Bartłomiej) (Żona Bartłomieja) Małgorzata Brajner, (Ksiądz) Cezary Rybiński, (Matka Janka) Anna Kociarz, (Martusia) Zuzia Polańska, (Ania) Kalina Konopińska, (Agatka) Zosia Paczoska, (Janek) Franek Kobylański, (Wysoki Chłopiec) Ignacy Białas, (Kolega Wysokiego Chłopca 1) Eryk Konopiński, (Kolega Wysokiego Chłopca 2) Olivier Miszewski, (Ojciec Janka) Mirosław Pilasiewicz.

Opis: Opowieść Ewy Pytki powstała na podstawie znanych kaszubskich baśni ludowych, z których jedna, ukazana w niezwykłej animacji, opisuje burzliwe losy Helan zamieszkujących wyspę Hel, a druga oparta jest na legendzie o dzwonniku Bartłomieju, siedmiu dzwonach i sierotce obdarzonej dobrym sercem oraz niezwykłymi umiejętnościami. Współczesna nadmorska plaża – brzegiem morza wędruje Bajarka z Martusią. Kobieta opowiada dziewczynce o tym, jak żyjący dostatnio Helanie, początkowo bardzo pracowici i uczciwi z biegiem czasu stali się chciwi, leniwi i zawistni, a srogi Król Bałtyku, widząc ich hulanki wymierzył im karę i zatopił miasto Hel. Gniew władcy minął dopiero wtedy, gdy skruszeni Helanie uratowali załogę zaginionego statku. Wody opadły, a miasto Hel połączyło się z mierzeją.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.