dodano: 2010-10-18 13:27 | aktualizacja:
2010-10-18 14:41
autor: Paulina Nietrzpiel |
źródło: TV4
Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
„Zaginiona piramida” (
“The Lost Pyramid”)
film dokumentalny
Wielka Brytania, 2008 r.
Emisja:
część 1 – poniedziałek, 8 listopada, godz. 21.00
część 2 – poniedziałek, 15 listopada, godz. 21.00
Płaskowyż Giza słynie z największych budowli starożytnego Egiptu: piramidy Cheopsa – uznanej za jeden z siedmiu cudów świata, piramidy Chefrena i piramidy Mykeriosa. Wszyscy ci władcy należeli do IV dynastii Starego Państwa, według niektórych ocen – największej dynastii faraonów w historii. Postać czwartego z wielkich faraonów tej dynastii, Dżedefre, przez wieki pozostawała w zapomnieniu, a fakt wzniesienia przez niego piramidy – większej i wspanialszej niż słynna piramida jego ojca, Cheopsa – funkcjonował co najwyżej jako zapomniana legenda. Do niedawna nawet o istnieniu ruin w Abu Roasz, na skraju Płaskowyżu Giza, wiedziało bardzo niewielu ludzi. Obiekt ten leżał w strefie militarnej i nawet dla egiptologów stanowił całkowitą zagadkę.
Nieliczne relacje o Dżedefre przedstawiają go jako pomniejszą figurę, władcę próżnego i despotycznego, który zasiadł na tronie dzięki morderstwu, a po krótkim ośmioletnim panowaniu sam został zamordowany. Mit renegata, pokutujący do niedawna, zawdzięczamy w dużej mierze Emile’owi Chassinatowi, francuskiemu egiptologowi, który na początku XX wieku dokonał pierwszych odkryć związanych z Dżedefre w Abu Roasz. W interpretacji swoich znalezisk Chassinat dał się ponieść wątkom, które brzmiały sensacyjnie: morderstwo, zdrada, kazirodztwo, rodzinna wojna i szaleńcza megalomania popychająca władców do budowy niebotycznych grobowców. Dlatego ruiny w Abu Roasz, znacząco oddalone od grobowców ojca i dziadka faraona, uznawano co najwyżej za niedokończone przedsięwzięcie odszczepieńca, zniszczone za karę przez prawowitego następcę Cheopsa po zgładzeniu potępionego przez wszystkich Dżedefre. Tymczasem najnowsze odkrycia i badania wskazują, że prawda o tej budowli i samym faraonie jest zgoła odmienna…
Jak to się stało, że historia niebywałego sukcesu i potęgi dotarła do naszych czasów jako opowieść o klęsce i upadku? Dlaczego to właśnie najwspanialsza z piramid Gizy popadła w ruinę i zapomnienie, podczas gdy pozostałe przetrwały w doskonałym stanie? W jaki sposób naukowcom udało się zweryfikować fakty i mity?
Dwuczęściowy dokument pokazuje, jak warstwa po warstwie naukowcy zdzierają pokłady przekłamań i obalają mit, by przywrócić historii prawdę o Dżedefre i samą jego zaginioną piramidę. Poznajemy pasjonującą, niemal detektywistyczną, pracę badaczy, w której czasem pozornie błahy detal prowadzi do przełomu, a bohaterowie opowieści okazują się często zupełnie inni, niż wydawali się na początku. Z rumowiska, niemal całkowicie pochłoniętego przez piaski pustyni, wyłania się fascynująca historia sięgająca 5 tysięcy lat wstecz i obraz budowli oszałamiającej swą wspaniałością – zaginionej piramidy, w której istnienie dawno już zwątpiono.
Tych przełomowych ustaleń dokonała międzynarodowa grupa egiptologów, archeologów i historyków pod przewodnictwem Zahi Hawassa, sekretarza Najwyższej Rady Starożytności, instytucji powołanej przy egipskim Ministerstwie Kultury. W filmie, obok Zahi Hawassa, występują m.in.: pionier współczesnych badań w Abu Roasz i szef prowadzonych tam wykopalisk - profesor Michel Vallogia z Uniwersytetu Genewskiego, profesor Salima Ikram z Uniwersytetu Amerykańskiego w Kairze, doktor Aidan Dodson z Uniwersytetu Bristolskiego i doktor Peter Brand z Uniwersytetu w Memphis. Mieli oni wyjątkową możliwość prowadzenia badań na tym objętym niemal całkowitym zakazem wstępu terenie. Producenci filmu korzystali z prawa wyłączności do rejestracji wykopalisk, ostatecznego procesu identyfikacji i wszelkich odkryć poczynionych przy tej okazji.
W efekcie możemy zobaczyć, jak dzięki zbudowanemu przez specjalistów tunelowi pod piramidą i dzięki najnowszym technologiom, m.in. radarowi penetrującemu ziemię, odtworzona zostaje konstrukcja piramidy Dżedefre i plan budowli z rozkładem poszczególnych pomieszczeń. Widzimy także, jak w konsekwencji odkrycia i identyfikacji piramidy Dżedefre, odnaleziono brakujące wskazówki, pozwalające odtworzyć starożytny plan Płaskowyżu Giza. Obejmował on między innymi labirynt ukrytych tuneli łączący piramidy i pałace faraonów, wielkie groble służące do transportu kamienia na miejsce budowy a także gigantyczne kanały mogące pomieścić 14-metrowe łodzie, które brały udział w kondukcie przewożącym mumie faraonów do grobowców, a które potem grzebano obok piramid, by faraonowie mogli przenieść się na nich do gwiazd i przyszłego życia.
Materiał chroniony prawem
autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.