Filmowo-serialowy czerwiec w CBS Europa

dodano: 2014-06-13 16:17 | aktualizacja: 2014-06-13 17:18
autor: Łukasz Knapik | źródło: Chello Central Europe

W czerwcu 2014 roku kanał CBS Europa zaprasza widzów na seriale „Więzienie Oz” i „Szogun” oraz filmy: „Dirty Dancing 2”, „Igraszki losu”, „Gra o miłość”, „Frida”, „O mały głos”, „Symfonia życia”, „Wikingowie”, „Samotny ojciec”, „Podążaj za marzeniami”, „Chłopiec a”, „Spartan”, „Zdrajca” i „Rytm życia”.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Czerwiec 2014 roku w CBS Europa:

Seriale:

„Więzienie Oz” („Oz”)
serial telewizyjny/ thriller, USA, 1997-2003, 48 x 55 min., reżyseria: Tom Fontana, występują: Ernie Hudson, J.K. Simmons, Lee Tergesen, Dean Winters, George Morfogen, Terry Kinney, Rita Moreno, Harold Perrineau, Eamonn Walker, Craig muMs Grant, Kirk Acevedo, Lauren Vélez, Granville Adams, Tom Mardirosian, BD Wong
emisja: w niedziele o 21:00 (po dwa odcinki)
Eksperymentalny oddział w więzieniu o zaostrzonym rygorze. Jeden z seriali, od których rozpoczął się obecny boom tego gatunku. Seriale telewizyjne zdają się obecnie przeżywać swoją złotą erę. Realizuje się coraz więcej tego typu produkcji, na coraz wyższym poziomie, a reżyserii podejmują się prawdziwi mistrzowie kina. Warto zatem pamiętać o produkcjach, które utorowały drogę dla tego boomu. Pierwszym całogodzinnym serialem wyprodukowanym przez stację HBO było właśnie „Więzienie Oz, którego popularność przerosła oczekiwania twórców. Oswald State Correctional Facility to więzienie stanowe o zaostrzonym rygorze. To tu odsiadują swoje wyroki najgroźniejsi przestępcy, a także ci skazani na karę śmierci. W więzieniu istnieje eksperymentalny oddział Em City, którym kieruje charyzmatyczny Tim McManus. Wierzy on w możliwość edukacji i resocjalizacji. Misja McManusa okaże się jednak niełatwa w realizacji. W kolejnych odcinkach poznajemy „pensjonariuszy" więzienia oraz pracowników placówki: Tobiasa Beechera, Verna Schillingera, Augustusa Hilla czy naczelnika Wardena Leo Glynna. Życie w więzieniu okazuje się próbą, którą nie każdy potrafi wytrzymać. Jedni popadają w rezygnację, inni starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Specyfika miejsca wpływa nie tylko na więźniów, ale także na pracowników i ich życie. Tytuł serialu Toma Fontany nawiązuje do słynnego amerykańskiego filmu „Czarnoksiężnik z krainy Oz”. Bajkowa kraina zostaje tu zastąpiona przez zamknięty świat więzienia, z jego specyficznymi regułami i różnorodnymi typami „mieszkańców". Przewodnikiem i narratorem jest niepełnosprawny więzień Augustus Hill, który oprowadza nas po Em City, przybliżając jednostkowe losy więźniów i pracowników zakładu. Popularność serialu to wypadkowa intrygującej fabuły, ciekawych bohaterów, a także zaskakujących zwrotów akcji. Silną stroną jest także aktorstwo, które zostało docenione wieloma wyróżnieniami branży filmowej (więcej tutaj).

„Szogun” („Shogun”)
serial telewizyjny/przygodowy, USA/Japonia, 1980, 12 x 45 min., reżyseria: Jerry London, występują: Richard Chamberlain, Toshiro Mifune, Yoko Shimada, John Rhys-Davies, Damien Thomas, Vladek Sheybal, Frankie Sakai, Alan Badel, Youki Meguro, Hideo Takamatsu, Michale Hordern, George Innes, Nobuo Kaneko
emisja: od poniedziałku do czwartku (od 18 czerwca 2014 roku) o 19:00 (po dwa odcinki)
Richard Chamberlain jako brytyjski żeglarz, który zostaje wplątany w polityczne rozgrywki japońskich możnowładców. Początek XVII wieku. Brytyjski okręt rozbija się u wybrzeży Japonii. Rozbitków - w tym nawigatora Johna Blackthorne’a – ratują portugalscy misjonarze. Dzięki nim Blackthorne trafia na dwór potężnego pana Toranagi, który właśnie walczy z innymi samurajami o podobnym statusie o tron szoguna. Podczas gdy kapitan próbuje odbudować swój statek i wrócić do domu, zarówno niechętni mu (jako protestantowi) jezuici, jak i pan Toranaga usiłują wykorzystać go do własnych celów. Uwikłany w ich rozgrywki Blackthorne wplątuje się dodatkowo w romans z piękną i zamężną tłumaczką Mariko. Imponujący rozmachem realizacyjnym, starannością w przygotowaniu scenografii i kostiumów, „Szogun” do dziś pozostaje jedynym amerykańskim serialem kręconym w oryginalnych lokalizacjach w Japonii. Amerykańskiej widowni nie zraził nawet fakt, że spora część dialogów toczy się po japońsku. Serial odniósł natychmiastowy sukces, który nie przemija - opowieść o Anjin-sanie („panu pilocie”) wciąż cieszy się popularnością w wielu krajach. Niemała w tym zasługa znakomitej obsady: Richarda Chamberlaina (któremu rola Blackthorne’a utorowała drogę do kolejnego przeboju - „Ptaków ciernistych krzewów”), Toshiro Mifune (ulubionego aktora Akiry Kurosawy) jako groźnego pana Toranago, jowialnego Jonathana Rhysa-Daviesa jako portugalskiego żeglarza i wcielonego zła w jezuickim habicie, Damiena Thomasa. Dziś nie wyobrażamy sobie tych postaci z innymi twarzami, ale niewiele brakowało, by Anjin-sana zagrał Sean Connery (ostatecznie odrzucił rolę), a Yoko Shimada została zaangażowana dopiero po miesiącu zdjęć, gdy zrezygnowała aktorka pierwotnie wybrana do roli Mariko. Podstawą scenariusza była luźno oparta na prawdziwej historii brytyjskiego żeglarza Williama Adamsa powieść Jamesa Clavella „Szogun”. Clavell był jednym z producentów serialu (to on marzył o Connerym w roli Blackthorne’a). Dla siebie Szogun zdobył m.in. trzy Złote Globy (w tym dla najlepszego serialu, dla Chamberlaina i Shimady), trzy Primetime Emmy (w tym za kostiumy) i 12 nominacji do tej nagrody. Odniósł też niemałe zasługi dla zainteresowania i znajomości kultury Japonii w USA - i podobno spowodował gwałtowny wzrost popularności restauracji z kuchnią japońską, zwłaszcza sushi (więcej tutaj).

„Romans na sobotę” (więcej tutaj):

„Dirty Dancing 2” („Dirty Dancing: Havana Nights”)
melodramat, USA, 2004, 83 min., reżyseria: Guy Ferland, występuja: Diego Luna, Romola Garai, Sela Ward, John Slattery, Jonathan Jackson, January Jones, Patrick Swayze, Mika Boorem, René Lavan, Mya, Polly Cole, Chris Engen, Tommy Kavelin, Wilmer Cordero, Charlie Rodriguez, Donato Poveda
emisja: 14 czerwca 2014 roku o 17:15
Sequel hitu z lat 80. Tym razem w scenerii Kuby i w rytmie latynoskiej muzyki. Ogromny sukces filmu „Dirty Dancing” z 1987 roku nie mógł pozostać bez echa. Powstaje wiele produkcji o tematyce tanecznej, a w 2004 roku zostaje zrealizowany „Dirty Dancing 2”. Film Guya Ferlanda nie jest jednak fabularną kontynuacją pierwowzoru, lecz zupełnie nową historią. Jedynym łącznikiem jest Patrick Swayze, który występuje tu w roli drugoplanowej. Rodzina Millerów postanawia przeprowadzić się na Kubę. Bert Miller otrzymuje intratną posadę w Hawanie zabierając ze sobą żonę i dwie córki. Jest rok 1958 - czas rodzącej się rewolucji. 18-letnia Katey Miller oraz jej młodsza siostra żyją w Hawanie niczym pączki w maśle. Obracają się wśród białej elity finansowej i społecznej. Katey nie do końca czuje się dobrze w nowej roli. Niebawem poznaje sympatycznego kelnera, Kubańczyka Javiera. Ten wprowadza ją w prawdziwy świat Hawany. Razem odwiedzają miejscowe kluby taneczne, a także wiele rozmawiają o trudnej sytuacji na Kubie. Katey jest coraz bardziej zafascynowana latynoskim tańcem oraz Javierem. Zbliża się konkurs taneczny, w którym można wygrać spore pieniądze. Katey postanawia pomóc Javierowi i proponuje mu wspólny start. Guy Ferland, specjalizujący się w produkcji telewizyjnej (np. seriale Mentalista i Pamiętniki wampirów), stanął przed nie lada zadaniem. Jak powtórzyć sukces „Dirty Dancing”? Film Ferlanda nie cieszył się co prawda taką popularnością jak pierwowzór, ale nie sposób odmówić mu uroku i filmowej jakości. Historia nastoletniej Katey zrealizowana jest według sprawdzonych wzorców. Bogata Amerykanka i ubogi Kubańczyk, których łączy uczucie i taniec. Ciekawe tło tworzy Kuba w przeddzień rewolucji. Wypada żałować, że z oczywistych przyczyn politycznych film nakręcono w plenerach San Juan w Puerto Rico. Warto docenić płynność opowiadania, umiejętne operowanie nastrojem oraz jakość scen tanecznych. Głównym atutem wydaje się jednak muzyka Heitora Pereiry, łącząca ogniste latynoamerykańskie rytmy z fokstrotem i motywami klasycznymi.

„Igraszki losu” („Serendipity”)
komedia romantyczna, USA, 2001, 88 min., reżyseria: Peter Chelsom, występują: John Cusack, Kate Beckinsale, Jeremy Piven, Bridget Moynahan, Eugene Levy, Lilli Lavine, Molly Shannon, John Corbett, Stephen Bruce, David Sparrow, Ann Talman, Crystal Bock, Gary Gerbrandt, Kate Blumberg, Ron Payne
emisja: 14 czerwca 2014 roku o 21:00, 15 czerwca 2014 roku o 19:15, 17 czerwca 2014 roku o 21:00, 19 czerwca 2014 roku o 17:15
Przypadek czy przeznaczenie? Odpowiedzi szukają Kate Beckinsale i John Cusack. W samym środku przedświątecznej gorączki w nowojorskim sklepie Bloomingdales spotykają się Jonathan i Sara. Oboje sięgają po ostatnią parę czarnych rękawiczek. Tak rozpoczyna się flirt i wspólny wieczór w Nowym Jorku. Choć mają partnerów, czują, że chemia między nimi jest niezwykła. Jednak Sara chce utwierdzić się, że to przeznaczenie postawiło ich na swojej drodze. Jonathan podaje jej swój numer telefonu na banknocie pięciodolarowym, który dziewczyna rozmienia w kiosku obok. Ona swoje imię i telefon zapisuje w książce i obiecuje, że następnego dnia sprzeda ją w antykwariacie. Jeśli trafią na banknot lub książkę, będą mogli do siebie zadzwonić... Mija kilka lat. Jonathan szykuje się do ślubu. Sara mieszka ze swoim chłopakiem, który właśnie jej się oświadczył. Lecz oboje pamiętają o tamtym spotkaniu. Czy uda im się pomóc przeznaczeniu? Bezpretensjonalna komedia romantyczna w doborowej obsadzie. Scenariusz napisał Marc Klein (m.in. „Dobry rok”, „Królewna Śnieżka”), a reżyserii podjął się Peter Chelsom - aktor i reżyser. Przypadkowe spotkanie, wzajemna fascynacja i oddanie się w ręce losu to świetny punkt wyjścia do szalonej opowieści o miłości. Bohaterowie - Amerykanin i Angielka - niewiele o sobie wiedzą, lecz wspólny wieczór pozostaje w ich sercach. Marzenie o drugiej połówce wydaje się nierealne - dzielą ich czas i przestrzeń. Jednak aby upewnić się, że ich życiowe wybory są słuszne, muszą ponownie zdać się na los. I trochę mu pomóc. „Igraszki losu” mają precyzyjną konstrukcję fabularną, w dużej mierze czerpiącą z klasycznej komedii pomyłek oraz najlepszych wzorców komedii romantycznej. Dowcipne dialogi, wyraziste postacie oraz zdjęcia Johna de Bormana („Goło i wesoło”, „W stronę Marrakeszu”, „Joint Venture”) to kolejne atuty filmu Chelsoma. W rolach głównych zostali obsadzeni Kate Beckinsale - brytyjska aktorka z powodzeniem od lat robiąca karierę za Oceanem - oraz John Cusack. Na uwagę zasługują także znakomicie zarysowany drugi plan i aktorzy: Jeremy Piven, Ann Talman i John Corbett.

„Gra o miłość” („Bounce”)
melodramat, USA, 2000, 103 min., reżyseria: Don Roos, występują: Ben Affleck, Gwyneth Paltrow, Natasha Henstridge, Edward Edwards, Jennifer Grey, Tony Goldwyn, Lisa Carpenter-Prewitt, Lisa Joyner, Richard Saxton, Caroline Aaron, David Dorfman, Alex D. Linz, Juan García, Mary Ellen Lyon, Joe Morton
emisja: 21 czerwca 2014 roku o 21:00, 22 czerwca 2014 roku o 16:45, 26 czerwca 2014 roku o 21:00, 28 czerwca 2014 roku o 17:15
Miłość niejedno ma imię i może przyjść w najbardziej nieoczekiwanym momencie. Przekonuje o tym efektowny melodramat Dona Roosa w znakomitej obsadzie. Wigilia Bożego Narodzenia w Chicago. Na lotnisku poznają się Buddy i Greg. Buddy jest człowiekiem sukcesu prowadzącym dobrze prosperującą agencję reklamową. Greg jest pisarzem, który chce jak najszybciej dotrzeć do żony i dzieci. Buddy, skuszony perspektywą upojnej nocy z przygodnie poznaną kobietą, odstępuje swój bilet lotniczy Gregowi. Ten gest będzie brzemienny w skutki. Następnego dnia Buddy dowiaduje się o katastrofie samolotu, którym miał pierwotnie lecieć. Zdaje sobie sprawę, że Greg zginął niejako za niego. Wiedziony wyrzutami sumienia, postanawia odnaleźć rodzinę tragicznie zmarłego pisarza. Dociera do Abby, żony Grega, lecz nie przyznaje się do prawdziwych powodów spotkania. „Gra o miłość” to przykład klasycznie zrealizowanego melodramatu. Twórcy - szanując gatunkowe schematy - tworzą nietuzinkową fabułę, dbając jednocześnie o psychologiczną wiarygodność. Niezwykła historia uczucia Buddy'ego i Abby pełna jest perypetii, zwrotów akcji i umiejętnie dozowanego napięcia. Wciągająca fabuła o tematyce miłosnej to specjalność Dona Roosa, reżysera takich filmów jak Wojna płci czy Miłość i inne komplikacje. Jednak największym atutem „Gry o miłość” wydaje się aktorstwo. Gwyneth Paltrow i Ben Affleck potwierdzają skalę swojego talentu, tworząc wielowymiarowe postacie uwikłane w najtrudniejsze życiowe sytuacje. Film Roosa to nie tylko wzruszająca opowieść o miłości, ale także wnikliwy dramat psychologiczny, ukazujący ludzkie motywacje. Blockbuster Entertainment Award dla Gwyneth Paltrow i Bena Afflecka.

„Frida”
dramat biograficzny, USA/Kanada/Meksyk, 2002, 118 min., reżyseria: Julie Taymor, występują: Salma Hayek, Alfred Molina, Antonio Banderas, Valeria Golino, Diego Luna, Mía Maestro, Edward Norton, Alejandro Usigli, Saffron Burrows, Loló Navarro, Roger Rees, Fermín Martínez, Amelia Zapata, Ashley Judd, Roberto Medina
emisja: 28 czerwca 2014 roku o 21:00, 29 czerwca 2014 roku o 23:15
Hayek, Molina, Banderas i Norton w fascynującej opowieści o Fridzie Kahlo. Frida Kahlo to jedna z najbardziej znanych artystek meksykańskich XX wieku. Malarka, która prawdziwy rozgłos zyskała dopiero po swojej śmierci (1954) jest postacią do dziś fascynującą, nie tylko miłośników sztuki. Jej niezbyt długie, ale bogate, często dramatyczne życie od dawna interesowało też filmowców. Salma Hayek, aktorka kojarzona chociażby z „Desperado” czy „Życie to jest to”, przez długi czas starała się sfinalizować projekt filmu o Fridzie Kahlo. Jej wysiłek się opłacił. Powstał niezwykły dramat biograficzny, który na długo pozostaje w pamięci. Frida, urodzona w małym miasteczku Coyoacán na przedmieściach Meksyku, od dzieciństwa cierpi na problemy zdrowotne. Mając sześć lat choruje na polio, a będąc nastolatką uczestniczy, z poważnymi konsekwencjami, w wypadku drogowym. Frida ledwo uchodzi z życiem, lecz odtąd kolejne operacje i zabiegi będą jej codziennością. Tygodnie w gipsie i przykucie do łóżka powodują, że bohaterka zaczyna coraz bardziej interesować się malarstwem. Młodziutka, niepewna swojego talentu Frida prosi o ocenę swoich obrazów znakomitego malarza, rewolucjonistę Diego Riverę. Ten jest pod dużym wrażeniem nie tylko malarstwa Fridy, ale także jej uroku i urody. Wybucha płomienny romans. Diego jest sporo starszy od Fridy, lecz to nie stanowi przeszkody. Wkrótce pobierają się. Julie Taymor, reżyserka „Fridy”, to autorka zaledwie czterech filmów kinowych. Filmów, które nie tylko pokazały jej nietuzinkowy talent, ale spotkały się z dużym zainteresowaniem widzów oraz krytyki. Reżyserka nakręciła barwną biografię słynnej artystki, skupiając się na uchwyceniu wielowymiarowości życia Fridy, a nie tylko szukając klucza do jej twórczości. Burzliwe małżeństwo z Riverą, liczne romanse (w tym także z kobietami), związek z Lwem Trockim, nieustanna walka o zdrowie oraz uczucia najbliższych, szukanie sensu w uprawianiu sztuki czy uczestnictwo w rewolucyjnych zrywach Meksyku - to tylko niektóre wątki fascynująco pokazane przez Julie Taymor. Uniwersalizm historii idzie w parze z wyrafinowaną formą filmu. Znakomite zdjęcia Rodriga Prieto, montaż, sekwencje animowane, a także muzyka Elliota Goldenthala to gwarancja najlepszej filmowej robocizny. Wielkie kino. Dwa Oscary (w tym za muzykę), Złoty Glob, nagroda BAFTA, dwa wyróżnienia Satellite Award, nagroda w Wenecji (dla Julie Taymor) oraz liczne wyróżnienia krytyki.

Dodatkowe premiery:

„O mały głos” („Little Voice”)
tragikomedia muzyczna, Wielka Brytania, 1998, 93 min., reżyseria: Mark Herman, występują: Brenda Blethyn, Jane Horrocks, Ewan McGregor, Philip Jackson, Annette Badland, Michael Caine, Jim Broadbent, Adam Fogerty, James Welsh, Karen Gregory, Fred Feast, Graham Turner, George Oliver, Virgil Tracy, Dick Van Winkle
emisja: 19 czerwca 2014 roku o 21:00, 20 czerwca 2014 roku o 22:50, 26 czerwca 2014 roku o 23:00
Utalentowana wokalnie nieśmiała dziewczyna niekoniecznie marzy o wielkiej karierze... Nie przypadkiem mówi się często o specyfice kina brytyjskiego. Jedną z cech wyróżniających jest charakterystyczny humor, a także zainteresowanie tematyką społeczną. Mark Herman („Orkiestra”, „Chłopiec w pasiastej piżamie”) i jego „O mały głos” znakomicie wpisuje się w te tradycje. Laura jest bardzo nieśmiałą, introwertyczną dziewczyną żyjącą w małym, angielskim miasteczku. Mieszka z despotyczną, głośną, nadużywającą alkoholu i papierosów matką. Laura niewiele mówi i z tego powodu bywa nazywana Małym Głosem. Dziewczyna przebywa głównie w swoim pokoju, słuchając płyt, które zostawił jej zmarły ojciec. Często śpiewa wraz ze swoimi ulubionymi artystkami: Shirley Bassey, Marilyn Monroe i Judy Garland. Pewnego dnia jej śpiew słyszy Ray Say, miejscowy impresario i towarzysz hucznych zabaw matki dziewczyny. Postanawia wypromować Laurę, a przy okazji zarobić parę groszy. Bohaterka wydaje się jednak mieć inne plany. Poznaje sympatycznego, żyjącego w swoim świecie Billy'ego. Zafascynowany hodowlą gołębi chłopak szybko odnajduje w Laurze bratnią duszę. Film Marka Hermana powstał na podstawie sztuki teatralnej Jima Cartwrighta. Mimo że akcja filmu rozgrywa się praktycznie we wnętrzach, twórcy uniknęli pułapki teatralizacji. Płynność opowiadania, brytyjski humor (dialogi) łączący się z poważniejszą tonacją, a także najwyższy poziom aktorstwa powodują, że niepozorny film można potraktować jak uniwersalną opowieść o indywidualizmie, poszukiwaniu własnego miejsca w świecie. „W filmie tym niewątpliwie pobrzmiewa nuta romantyzmu. Ale tuż obok - krytyka społeczna, krytyka ideologii sukcesu jako jedynej transcendencji społeczeństwa konsumpcyjnego" - pisała na łamach „Kina" Elżbieta Królikowska-Avis. O mały włos to obraz nietypowy, nie szukający łatwych rozwiązań i banalnego przesłania. Niezwykle zabawny i jednocześnie gorzki, wykorzystujący schematy melodramatu i filmu muzycznego, ale też satyry, przerysowania i wnikliwej obserwacji obyczajowej. Rewelacyjnie wypadają aktorzy: Brenda Blethyn, Jane Horrocks, Ewan McGregor i Michael Caine. Obraz Hermana to cenna lekcja jak z prostej, wydawałoby się banalnej historii stworzyć wielkie kino, poruszające w widzach niespodziewane struny. Film, którego nie można przegapić. Złoty Glob i nagroda londyńskich krytyków dla Michaela Caine'a.

„Pożegnanie z filmem”:
To ostatnia emisja w kanale CBS Europa. W czerwcu 2014 żegnamy:

- „Symfonia życia” - emisja 16 czerwca 2014 roku o 6:25,
- „Wikingowie” - emisja 20 czerwca 2014 roku o 13:25,
- „Samotny ojciec” - emisja 20 czerwca 2014 roku o 15:15,
- „Podążaj za marzeniami” - emisja 21 czerwca 2014 roku o 6:30,
- „Chłopiec a” - emisja 23 czerwca 2014 roku o 3:30,
- „Spartan” - emisja 24 czerwca 2014 roku o 3:25,
- „Zdrajca” - emisja 30 czerwca 2014 roku o 2:35,
- „Rytm życia” - emisja 30 czerwca 2014 roku o 4:30.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.