reklama
reklama
SAT Kurier logowanie X
  • Zaloguj
ODBLOKUJ-REKLAMY.jpg

Odbiór kanałów w PLS/Multistream: 10 pytań i odpowiedzi

dodano: 2018-08-29 12:54 | aktualizacja: 2018-08-29 13:50
autor: Konrad Dąbek | źródło: SAT Kurier 7-8/2018

kanały telewizja TV Od jakiegoś czasu pojawia się coraz więcej pakietów (kanałów), których nie odbierze klasyczny odbiornik satelitarny (HD/UHD), bo nadawcy stosują specyficzny sposób transmisji. Mowa tu o Multistream (MIS) i PLS (Physical Layer Scrambling). Już kilka razy poruszaliśmy w magazynie SAT Kurier tę tematykę, ale czas zebrać wiedzę w przystępną i zwartą formę. Co to jest, jak to odebrać, czym i co można zyskać?

Odbiór kanałów w PLS/MIS


Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
1. Co to jest Multistream (MIS) i Physical Layer Scrambling (PLS)?

Multistream – w skrócie MIS – jest jedną z zalet standardu DVB-S2. Pozwala nadawcom na łączenie wielu niezależnych strumieni transportowych lub IP w jeden nośnik satelitarny w sposób całkowicie transparentny, zachowując integralność oryginalnej treści. Czyli prościej mówiąc nadawca może na jednym transponderze w ramach jednego dużego multipleksu przesłać kilka mniejszych osobnych paczek kanałów, całkiem niezależnych od siebie.

Łącznie zespolonych może być ze sobą w ten sposób maksymalnie do 256 mniejszych paczek, ale każda miałaby wtedy bardzo małą pojemność, więc w realnych warunkach łączy się 2-4, sporadycznie (włoski Rai) do 10. Domyślną wartością oznaczającą brak Multistream jest „0”.

MIS nie uniemożliwia odbioru sygnału jako takiego, więc jeśli istnieje transponder korzystający tylko z MIS bez żadnych innych technologii (np. włoskie kanały z 12,5°W), to sam sygnał z niego pojawi się na niemal każdym odbiorniku DVB-S2. Ale jeśli odbiornik nie obsługuje Multistream, czyli nie potrafi wybrać konkretnego strumienia z wielu transmitowanych na raz, to odbiór będzie wyglądał, jakby sygnał był słaby – piksele, stopklatki, zacięcia. Stanie się tak, gdyż odbiornikowi będą mieszać się dane z różnych strumieni, nie raz wzajemnie się wykluczające. Im wolniejszy jest odbiornik, tym będzie to bardziej dotkliwe, bo tym mocniej będzie on gubić się w docierających do niego danych. Aby odbiór był stabilny, tuner satelitarny musi umieć wyfiltrować konkretny strumień.

Dostępne strumienie mogą być odnalezione w ramach sygnału automatycznie i wiele odbiorników wspierających MIS jest w stanie po wykryciu emisji MIS samodzielnie zlokalizować, ile jest strumieni i jakie mają wartości.
 

MIS jest bardzo często używany w połączeniu z Physical Layer Scrambling (PLS), który jest z kolei sposobem na poprawę integralności danych, zwłaszcza w otoczeniu innych sygnałów oraz na pewną formę „ukrycia” transmisji.

PLS jest poważniejszą zmianą, gdyż wprowadza modyfikację na poziomie fizycznej warstwy transmisji na etapie modulowania. Są dwa tryby (Root i Gold) i dla każdego z nich możliwe jest użycie jednej, unikalnej wartości (do 262141, co wynika z pojemności 18-bitowej wartości).

Kiedyś uważało się, że istnieje także tryb Combo, ale jak się okazało – była to sztuczna konstrukcja używana w demodulatorach producenta STMicroelectronics, która miała na celu płynne przeliczanie kodów PLS z Root na Gold i na odwrót. Gdyż tu trzeba dodać, że każdy kod Root ma odpowiednik w trybie Gold (z inną wartością), czyli do każdej emisji realizowanej z PLS uzyskać dostęp można korzystając z dwóch kodów – albo z trybu Root albo Gold.

Domyślną wartością, oznaczającą brak PLS jest ustawienie Root i wartość „1”.

PLS jest poważną zmianą w warstwie fizycznej transmisji. Jeśli spróbujemy odebrać sygnał PLS na tunerze nieobsługującym PLS – w ogóle nie zobaczymy sygnału, jakby kompletnie nic nie było tam nadawane. Sygnał pojawi się wyłącznie, jeśli wprowadzimy do odbiornika poprawny zestaw składający się z trybu PLS (Root lub Gold) i kodu.

Co więcej przynajmniej na razie nie znaleziono sposobu na automatyczne wyliczanie lub znajdowanie tego kodu. Wartości są odkrywane przez DX-erów, głównie korzystających z zaawansowanych modeli kart DVB, gdzie z pomocą programu CrazyScan można zautomatyzować próby uzyskiwania wstrojenia z kolejnymi wartościami PLS: 1, 2, 3... i tak aż do 262141 (o ile nie uda się wcześniej znaleźć poprawnego kodu). Jest to oczywiście czasochłonne, bo jest to w pewnym stopniu rozwiązanie siłowe – próbować kody jeden po drugim, aż któryś zadziała. A że jest ich dużo, to proces trwa...

Są odbiorniki, do których nie trzeba wprowadzać kodów PLS (np. Octagon SX88/SX88+, U2C Denys H.265 i klony), ale nie oznacza to, że potrafią one samodzielnie znajdować kody. Producent po prostu wprowadził do oprogramowania listę wszystkich znanych używanych do tej pory wartości i urządzenie próbuje dobrać spośród nich działającą kombinację. Jeśli jej nie znajdzie, bo nie było jej w bazie w oprogramowaniu – nie odbierze transmisji.
 

Reasumując: dla MIS możliwe jest automatyczne znalezienie liczby strumieni i wartości identyfikujących strumienie, dla PLS poznanie trybu i kodu nie jest możliwe automatycznie.

MIS i PLS nie muszą być stosowane jednocześnie – mogą być paczki, które mają wiele strumieni MIS, ale nie korzystają z PLS (np. pakiet z 12,5°W), ale też mogą być transmisje, które mają aktywny PLS, ale emitują tylko jeden strumień (hiszpańskie kanały z 30°W).

Sama zawartość PLS/MIS, gdy już się do niej dobierzemy, to najczęściej kanały TV, ale są wyjątkowe przypadki, gdy przekaz jest jeszcze bardziej skomplikowany. Istnieje możliwość, aby w ramach strumienia satelitarnego przesłać gotowy sygnał DVB-T2 i np. korzysta z tego ukraiński operator ZeonBud (4,8°E). Wtedy choć mamy sygnał, to nadal nic nie wyszukamy i odbiornik musi jeszcze umieć dalej wykryć, że zawartość strumienia to transmisja T2-MI (gotowa paczka DVB-T2) i odczytać jej zawartość, która dopiero da kanały. Potrafi to zrobić np. Octagon SX88/SX88+ (i klony).
Wisienką na torcie w tym przypadku niech będzie, że T2-MI (jako strumień DVB-T2) może mieć wewnątrz kolejne strumienie, określane jako PLP, które można porównać do odpowiedników „satelitarnych” MIS (są do automatycznego wykrycia).

Czyli możliwa jest nawet tak szalona konstrukcja, że mamy emisję ukrytą za PLS, w środku jest wiele strumieni MIS, w strumieniu MIS jest transmitowana paczka DVB-T2 (T2-MI) i w niej są kolejne strumienie PLP.

2. Do czego służy Multistream?

Najczęstszym zastosowaniem MIS i PLS jest dystrybucja kanałów naziemnej telewizji cyfrowej (DVB-T/T2) lub telewizji mobilnej do nadajników wewnątrz kraju jako klasyczny i tani dosył.

W ten sposób można dotrzeć ze spójnym sygnałem – identycznym w każdym miejscu w kraju, nawet w lokalizacjach, gdzie operator multipleksu miałby trudności w dostarczeniu sygnału inną drogą lub gdy nadajniki są rozsiane na bardzo dużym obszarze. Łatwiej jest także budować zsynchronizowane sieci SFN.
 

Praktycznie wszystkie obecnie realizowane satelitarne transmisje PLS/MIS są prowadzone właśnie na potrzeby dosyłu sygnału z satelity do nadajników naziemnej TV cyfrowej w danym kraju. Tego typu emisje stosują przede wszystkim: Francja, Włochy, Bułgaria, Ukraina i Rosja, a w niewielkim stopniu także Hiszpania.


Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.




Więcej z kategorii Poradniki


Informacje
reklama
reklama
reklama
reklama
reklama
HOLLEX.PL - Twój sklep internetowy

Kabel HDMI 2.0 4K Light 3,0m

Wysokiej klasy kabel połączeniowy HDMI Light z oświetleniem LED z...

35 zł Więcej...

Odbiornik PULSe 4K Mini

PULSe 4K Mini - najnowszy odbiornik Ultra HD od słowackiej...

449 zł Więcej...

Odbiornik Vu+ UNO 4K SE S2X FBC Multistream

Vu+ UNO 4K SE - najnowsza wersja tunera 4K od...

1 230 zł Więcej...