History: Dryl i Jopek w serialu „Wikingowie” 6

dodano: 2019-11-07 14:45 | aktualizacja: 2019-11-07 17:26
autor: Łukasz Knapik | źródło: A+E Networks

Jak zapowiada nadawca, po raz pierwszy polscy artyści zapiszą się w tak znaczący sposób w historii popkultury występując w jednym z najchętniej oglądanych seriali na świecie. Dwa oryginalne utwory wrocławskiego Teatru Pieśń Kozła będą towarzyszyć bohaterom serialu telewizji History „Wikingowie” w kluczowych wydarzeniach ostatniego sezonu. Anna Maria Jopek pojawia się gościnnie w jednej z kompozycji.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Twórca serialu „Wikingowie” Michael Hirst poznał twórczość Teatru Pieśń Kozła, jednego z najbardziej nowatorskich zespołów w Europie, dzięki docenionemu przez zagraniczną krytykę przedstawieniu „Return to the Voice” z Fringe Festival w 2014 roku. Na scenie w katedrze świętego Idziego w Edynburgu z Teatrem gościnnie wystąpiła wówczas Anna Maria Jopek, a telewizja BBC nakręciła półgodzinny dokument o tym wyjątkowym oratorium o historii Szkocji śpiewanym w języku gaelickim. W ramach prac nad sztuką artyści inspirowali się muzyką celtycką, ale także i wikińską, co szczególnie zwróciło uwagę Hirsta.

Mimo, że nagrania na planie „Wikingów” w studiu Ashford w Irlandii wydarzyły się pod koniec 2017 roku, do tej pory trzymane były w ścisłej tajemnicy. Na potrzeby serialu „Wikingowie” Teatr Pieśń Kozła przygotował dwie nowe oryginalne kompozycje, do których muzykę przygotował Maciej Rychły, a tekst napisała Alicja Bral. Tłumaczenia na język gaelicki dokonała Joy Dunlop, a całość wyreżyserował muzycznie Grzegorz Bral. W jednej z pieśni pojawia się improwizacja Anny Marii Jopek, której towarzyszy Łukasz Wójcik, śpiewak Teatru, a w drugiej występuje Monika Dryl. Anna Maria Jopek wraz z Maciejem Rychłym na sierszeńkach, czyli wielkopolskich dudach, zagrali w jednym z odcinków serialu. Drugi utwór z wokalem Moniki Dryl na planie wykonała Georgia Hirst (Torvi).

Pomysłodawcą i autorem scenariusza serialu „Wikingowie” jest Michael Hirst, twórca m.in. wyróżnionego Oscarem obrazu „Elizabeth”, a także nominowanej do Emmy i Złotego Globu „Dynastii Tudorów”.

- Obejrzałem nagranie spektaklu Teatru Pieśń Kozła dzięki mojemu przyjacielowi Robertowi McDowellowi z Summerhall i byłem zauroczony wyjątkową techniką wokalną aktorów, sposobem, w jaki budowali emocje nie za pomocą słów, ale głosu i prostych instrumentów. Bardzo zależało mi na tym, by zaangażować ich do „Wikingów”, których tworzę już od sześciu lat. Teraz, kiedy serial zbliża się do końca, chciałem pożegnać się z tą produkcją w szczególny, muzycznie niezwykły sposób. W Polsce Anna Maria Jopek to wyjątkowa postać, artystka o wysublimowanym, nadzwyczajnym głosie. Z kolei współpraca z Alicją i Grzegorzem Bralami zaowocowała narracyjną i muzyczną opowieścią, która przenosi kompozycję - zwykle stanowiącą tło - na poziom samej fabuły, uzupełniając ją, a głosowi nadając wiodącą rolę w odzwierciedlaniu i podkreślaniu obrazu widocznego na ekranie. Ich udział w „Wikingach” był wyjątkowy, a dla mnie osobiście głęboko poruszający. Mam nadzieję, że widzowie w Polsce docenią niesamowity wkład artystów w to filmowe dzieło, ich niezwykłe umiejętności oraz że będą z nich dumni

- tak Michael Hirst wspomina współpracę z polskimi muzykami.

- Zachwycona dorobkiem Teatru Pieśń Kozła, zapytałam w 2014 roku jego twórcę Grzegorza Brala, czy przyjąłby mnie na warsztaty. Dostałam wtedy kilkumiesięczny angaż i przez miesiąc intensywnie pracowałam w czasie festiwalu w Edynburgu. Nigdy nie spotkałam bardziej utalentowanych i uniwersalnych artystów niż w Teatrze Pieśń Kozła. Każdego dnia uczyłam się od nich i zachwycałam nimi. Wiadomość o zaproszeniu przez Michaela Hirsta do występu w serialu dotarła do mnie 3 lata później podczas nagrań z Branfordem Marsalisem. Z dnia na dzień wsiadłam w samolot do Dublina i stanęłam na planie z Maćkiem Rychłym i Grzegorzem Bralem. Te gigantyczne hale filmowe pod Dublinem mnie oszołomiły. Nie widziałam tak potężnej i tak sprawnie zorganizowanej produkcji, w której kilkadziesiąt osób pracowało niepostrzeżenie, by scena z naszym udziałem i muzyką wyszła jak najlepiej. To było niesamowite doświadczenie

- mówi Anna Maria Jopek, wokalistka.

- Gdy Robert McDowell, patron i właściciel Summerhall zaproponował mi stworzenie spektaklu opartego o starą, celtycką muzykę Szkotów, uznałem, że zadanie to graniczy z cudem. Jakim sposobem garstka muzycznych zapaleńców z Polski może Szkotom pokazać coś interesującego, dotykającego ich starodawnej kultury? W 2014 roku zaprezentowaliśmy „Return to the Voice” oratorium celtyckie, jak to umownie nazwaliśmy. Kilka lat później Michael Hirst w odwiedzinach u McDowella zobaczył nasz spektakl – Michael szukał wtedy muzyki do kluczowych odcinków ostatniego sezonu Wikingów. Kilka dni później dostałem od niego zaskakującego e-mail, z pytaniem czy mógłby wykorzystać naszą muzykę w serialu. Przygotowaliśmy z Maciejem Rychłym i Alicją Bral dwa nowe utwory i ponownie, jak w przypadku Return to the Voice, zaprosiłem Annę Marię Jopek do współwykonania z moimi wokalistami jednej kompozycji. Okazało się, że Michael chce, abyśmy pieśń z udziałem Anny Marii i Rychłego wykonali także na planie zdjęciowym. Mogliśmy obejrzeć te niezwykłe plenery, przestrzenie, zgromadzona artefakty, poznać aktorów i zobaczyć, jak niezwykle piękna i sprawna była ta „wikińska maszyneria”. To było niezwykłe przeżycie. Teraz czekamy na finalny rezultat, czyli na naszą muzykę w dziele Michaela

- przyznaje Grzegorz Bral, twórca Teatru Pieśń Kozła.

Każdy odcinek poprzedniego sezonu „Wikingów” w ciągu 7 dni od premiery w USA oglądało średnio 25-milionów widzów. Serial „Wikingowie” to drugi najpopularniejszy zagraniczny serial fabularny w Polsce według badania agencji Wavemaker. Wedle tych samych badań blisko 6 milionów Polaków powyżej 16. roku życia miało kontakt z co najmniej jednym z odcinków serialu produkcji History (dane za A+E Networks) (więcej tutaj).

Co wydarzy się w nowym sezonie „Wikingów”? Po wielu zawirowaniach i dramatycznych wydarzeniach, których los nie szczędził bohaterom, Wikingowie podróżują do wcześniej nieznanych sobie miejsc, oddalonych od Kattegat o tysiące kilometrów. Tam spotykają potężnych wrogów i muszą po raz kolejny zmierzyć się z konsekwencjami śmierci Ragnara. Szósty sezon podejmuje wątek sporu między braćmi, z którego Björn wyszedł zwycięsko jako król. Ivar, poszukując sposobu na odcięcie się od przeszłości, trafia na Ruś Kijowską. Lagertha ma własny plan - chce prowadzić spokojne życie na farmie. Niestety nowe zagrożenia pojawiają się niebezpiecznie blisko. Wikingowie prowadzą dalszy podbój Skandynawii. Ubbe i Torvi udają się na Islandię, gdzie ujawniają tajemnice związane ze zniknięciem Flokiego, a Hvitserk prowadzi osobistą wendetę przeciwko Ivarowi. W obsadzie szóstego sezonu znaleźli się: Katheryn Winnick (jako Lagertha), Alexander Ludwig (Björn), Alex Høgh Andersen (Ivar bez Kości), Georgia Hirst (Torvi), Jordan Smith (Ubbe) oraz Marco Ilsø (Hvitserk).

Powstały w 1996 roku we Wrocławiu Teatr Pieśń Kozła cieszy się międzynarodowym uznaniem jako jedna z najciekawszych scen alternatywnych w Europie, która wniosła istotny wkład w poszukiwanie rozwiązań odróżniających teatr od innych form sztuki. Zespół wypracował własną metodę treningu aktorskiego, który wraz z próbami i spektaklami tworzy rodzaj procesu laboratoryjnego. Pozwala on aktorom i reżyserowi zgłębiać tajniki ich sztuki, rozwijać nowe techniki i poszukiwać nieszablonowych środków wyrazu. Proces tworzenia więzi międzyludzkich stanowi punkt wyjścia dla każdego nowego rodzaju treningu, a ten łączy w sobie ruch, głos, pieśń i tekst. W efekcie powstaje spektakl o głęboko zakorzenionej muzyczności przemawiający do widzów na poziomie zmysłów.

Tym, co wyróżnia Teatr Pieśń Kozła na tle innych zespołów jest prowadzona przez niego działalność pedagogiczna. Stanowi ona integralną część wizji i misji teatru, który w ten sposób dzieli się swoimi doświadczeniami i je rozpowszechnia. W 2004 roku Manchester Metropolitan University zaprosił teatr do współpracy, w efekcie której powstał program studiów aktorskich MA Acting realizowany do 2012 roku. Od 2013 roku Teatr Pieśń Kozła we współpracy z Bral School of Acting prowadzi kurs dla aktorów i praktyków z całego świata. Głównym przedmiotem zajęć jest autorska „Bral Acting Method”, oryginalna metoda praktykowana w Teatrze Pieśń Kozła. Jak czytamy w komunikacie, studenci uczą się pracy z tekstem, z głosem, z ciałem, wyobraźnią i energią, wszystkie te składowe łącząc w organiczną całość. Program kursu uzupełniają wykłady na temat antropologii aktorstwa. Studia przeznaczone są dla aktorów, reżyserów, performerów i tancerzy. Teatr Pieśń Kozła był wielokrotnie nagradzany. Zdobył między innymi wyróżnienie za muzyczną interpretację spektaklu Hamlet – A Commentary i wyjątkowe techniki śpiewu użyte w przedstawieniu w ramach 25. Konkursu o Złotego Yoricka (Festiwal Szekspirowski w Gdańsku) 2018, nagrody Fringe First oraz Herald Archangel na festiwalu w Edynburgu w 2012 roku. Na tym samym festiwalu teatr zajął pierwsze miejsce w rankingu krytyków opublikowanym przez „The List”.

Anna Maria Jopek to wokalistka, autorka tekstów piosenek, improwizatorka, wizjonerka, pasjonatka. Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego im. F Chopina w klasie fortepianu profesora Jana Ekiera. Studiowała również filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Nagrywa i koncertuje na całym świecie z najważniejszymi postaciami naszych czasów. W Polsce miała zaszczyt śpiewać z Markiem Grechutą, Jeremim Przyborą czy Wojciechem Młynarskim. Na światowych scenach m.in. Pat Metheny, Youssu'n Dour, Bobby McFerrin, Ivan Linz, Branford Marsalis, Nigel Kennedy, Richard Bona, Oscar Castro-Neves, Noa, Makoto Ozone, Gonzalo Rubalcaba. Zaśpiewała też ze Stingiem, Youssou N’Dourem, Bobbym McFerrinem czy Ivanem Linzem. Wystąpiła też na wielu scenach świata, takich jak: Carnegie Hall, Hollywood Bowl, Royal Festival Hall, Opera w Tokio i Tel Awiwie, Blue Note Tokyo czy Hamer Hall w Melbourne. Nagrywała w studiach Real World u Petera Gabriela, Abbey Road w Londynie i Power Station w Nowym Jorku. W zeszłym roku wraz z Branfordem Marsalisem wydała album „Ulotne”. Od kilku lat eksperymentuje z formami scenicznymi. Występowała m.in. w Teatrze Starym w Lublinie w spektaklu „Czas Kobiety” w reżyserii legendy polskiego teatru profesora Leszka Mądzika, dla którego wraz z Robertem Kubiszynem współkomponowała muzykę. Obecnie koncertuje w Azji (Kobe, Tokio, Szanghaj, Pekin).W marcu 2020 roku wystąpi w kraju w trasie promującej nowy projekt „Przestworza”.