Od piątku, 7 października br. w kinach widzowie będą mogli oglądać polsko-niemiecki film „Syndrom Hamleta”, którego bohaterami są Ukraińcy Katia, Oksana, Sławik, Rodion i Roman. Producentami tego dokumentalnego filmu są Balapolis i Kundschafter Filmproduktion, koproducentami CANAL+ i Südwestrundfunk (SWR), przy współpracy z Arte, w kooperacji z Chicken & Egg Pictures, wsparcia finansowego udzielili Polski Instytut Sztuki Filmowej (PISF), Polsko-Niemiecki Fundusz Filmowy FFA, Medienboard Berlin-Brandenburg, Creative Europe Media. German Federal Goverment, Commissioner for Culture and Media, Crossing Borders Robert Bosch Stiftung i Literarisches Colloquium Berlin, a dystrybutorem jest Watch Docs.
Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
„Syndrom Hamleta” przedstawia pokolenie młodych Ukraińców naznaczone czasem wojny i politycznego przełomu. Punktem wyjścia filmu są przygotowania do spektaklu teatralnego luźno opartego na motywach szekspirowskiego „Hamleta”. Próby, w połączeniu z wejściem w prywatne życie bohaterów tworzą poruszający portret pokolenia, które chce zmierzyć się z wojenną traumą i bolesną przeszłością, która teraz, po inwazji Rosji na Ukrainę, staje się zarówno ich teraźniejszością.
Wojna mocno odcisnęła się na pokoleniu młodych Ukrainców. Kilka miesięcy przed inwazją Rosji na Ukrainę w 2022 roku piątka bohaterów, zainspirowanych motywami „Hamleta”, wraca na scenie do brutalnych doświadczeń ostatnich lat, próbując przezwyciężyć swoje traumy.
Każdy z bohaterów na swój sposób zmaga się z rozczarowaniem, bezsilnością czy gniewem. Sławik jako żołnierz przeszedł przez prawdziwe piekło wojny i niewoli. Katia, chce, by matka w końcu wybaczyła jej pójście na front. Rodion, uciekł z ogarniętego konfliktem Donbasu i jako osoba lesbian/gay/bisexual/transgender (LGBT), zmaga się z rosnącą homofobią w porewolucyjnej Ukrainie. Oksana, jest aktorką politycznie zaangażowanego teatru, a Roman, który jako sanitariusz wojenny ratował rannych żołnierzy, wciąż walczy z traumatycznymi wspomnieniami. Jednak co znamienne, dla nich wszystkich bez względu na to, jakie wartości reprezentują, ostatnie lata były serią wstrząsających doświadczeń, które brutalnie odcisnęły się na ich psychice. Dla każdego z nich teatralna scena staje się trybuną, z której mogą wykrzyczeć swoje żale, zadając sobie równocześnie hamletowskie pytanie: „Być albo nie być?”.
Obserwując z kamerą proces powstawania spektaklu, film „Syndrom Hamleta” z bliskiej, intymnej perspektywy portretuje pierwsze ukraińskie pokolenie urodzone po rozpadzie Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, które próbuje zmienić targany konfliktami kraj i uporządkować swoje życie.
Bohaterowie filmu „Syndrom Hamleta”:
Katia (34 lata) pochodzi z Charkowa. Kiedy rozpoczynały się kijowskie protesty studiowała stosunki międzynarodowe w Kijowie. Któregoś dnia tłum ludzi porwał ją ze sobą na plac. Od tamtego dnia zamieszkała na Majdanie już do końca protestów. Wraz z innymi studentami budowała barykady, przygotowywała koktajle Mołotowa. Kiedy wybuchła wojna wstąpiła do jednego z pierwszych ochotniczych batalionów. Półtora roku walczyła na wojnie. Od 2016 roku pracowała dla Wschodnio-Ukraińskiego Centrum Inicjatyw Obywatelskich, dla którego dokumentowała zbrodnie wojenne. Od początku inwazji Rosji na Ukrainę w dniu 24 lutego 2022 roku walczy w szeregach ukraińskiej armii.
Oksana (34 lata) - aktorka teatralna i filmowa. Skończyła Uniwersytet Artystyczny w Charkowie. W grudniu 2013 roku dołączyła do protestujących na Majdanie. Żądała zmian w ukraińskich teatrach gdzie korupcja i bezprawie były na porządku dziennym a spektakle zamiast poruszać istotne dla Ukrainy tematy były kopią rosyjskich romantycznych komedii. Od 2014 roku była aktorką niezależnych teatrów, w których stworzyła dziesiątki ról we współpracy z wieloma organizacjami społecznymi i kulturalnymi. Oksana zagrała w filmie Natalii Worożbyt „Złe drogi” oraz „Klondike” w reżyserii Maryny Er Gorbach. Obecnie jest aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie.
Sławik (30 lat) pochodzi z zachodniej części Ukrainy. Po wybuchu wojny w Donbasie przerwał studia aktorskie na Charkowskim Uniwersytecie Sztuki, by zaciągnąć się na ochotnika do wojska. Trafił na lotnisko w Doniecku, gdzie toczyły się najbardziej krwawe walki. W ciągu zaledwie siedmiu dni ciągłego ostrzału był świadkiem śmierci większości swoich towarzyszy. Ostatecznie trafił do niewoli, skąd został uwolniony na skutek interwencji swojego ojca. W ostatnich latach Sławik studiował prawo, w lutym 2022 zdobył stopień oficera Ukraińskiej Armii. Od początku toczącej się aktualnie inwazji Rosji na Ukrainę walczy w jej szeregach.
Rodion (27 lat) pochodzi z Doniecka, jest stylistą i kostiumografem filmowym. W 2014 roku brał udział w proukraińskich protestach w Doniecku, jednak kiedy sytuacja na Donbasie zaczęła się robić coraz bardziej niebezpieczna wyjechał do Kijowa, gdzie studiował na Akademii Teatralnej. Oprócz działalności artystycznej Rodion jest też zaangażowany w działania środowiska lesbijek, gejów, osób biseksualnych i osób transgenderowych w Ukrainie. Kilka dni po wybuchu wojny wyjechał do Lwowa, gdzie szyje wojskowe mundury i pomaga organizować pomoc humanitarną dla uchodźców.
Roman (36 lata) pochodzi ze Lwowa. Aktor Teatru Dramatycznego im. Lesi Ukrainki oraz Teatru Narodowego we Lwowie. W 2015 roku został wezwany do służby wojskowej. Ponieważ nie chciał brać broni do ręki, został sanitariuszem wojskowym i spędził półtora roku na pierwszej linii frontu. Ściągał rannych żołnierzy z pola walki, wielu udało mu się uratować narażając własne życie. Prawie każdego dnia konfrontowany był ze śmiercią. Po powrocie z wojny zmagał się z zespołem stresu pourazowego. Od początku inwazji Rosji na Ukraine jest sanitariuszem w szeregach ukraińskiej armii.
„Syndrom Hamleta” - o filmie - reżyseria: Elwira Niewiera i Piotr Rosołowski, scenariusz: Elwira Niewiera i Piotr Rosołowski, zdjęcia: Piotr Rosołowski, montaż: Agata Cierniak, muzyka: John Gürtler i Jan Miserre, dźwięk: Jonathan Schorr, producent: Magdalena Kamińska, Agata Szymańska, Andreas Banz, Matthias Miegel i Robert Thalheim, produkcja: Balapolis i Kundschafter Filmproduktion, koprodukcja: CANAL+, Eva Witte i Südwestrundfunk (SWR), przy współpracy: Arte, w kooperacji z: Chicken & Egg Pictures, współfinansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej, film finansowany przez: Polsko-Niemiecki Fundusz Filmowy FFA, Medienboard Berlin-Brandenburg, Creative Europe Media. German Federal Goverment, Commissioner for Culture and Media, Crossing Borders Robert Bosch Stiftung i Literarisches Colloquium Berlin, produkcja: Polska, Niemcy, rok: 2022, kolor: barwny, czas: 85 minut.
reklama
Materiał chroniony prawem
autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.