TEST: Edision HDMI Modulator Lite

dodano: 2018-04-11 13:43 | aktualizacja: 2018-04-11 14:42
autor: Konrad Dąbek | źródło: SAT Kurier 1-2/2018

Pod koniec ubiegłego roku do redakcji trafiło ciekawe urządzenie – cyfrowy modulator, który może przekształcić dowolny sygnał z wyjścia HDMI o rozdzielczości do 1080p na strumień zgodny z DVB-T, czyli krótko mówiąc możemy z czegokolwiek z wyjściem HDMI stworzyć prosty multipleks DVB-T i wpuścić go w instalację.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

KONFIGURACJA Z PANELU

Szereg podstawowych ustawień modulatora można zrealizować z poziomu panelu przedniego. Do menu wchodzimy poprzez wciśnięcie przycisku Menu/OK. Przyciskami lewo/prawo przechodzimy pomiędzy kolejnymi kategoriami menu, a góra/dół zmienia ustawienia.

Będąc na podglądzie kanału, tj. widząc na wyświetlaczu numer kanału, np. „CH43” przyciski góra/dół pozwalają na zmianę kanału, na którym multipleks jest generowany przez modulator. Można wskazać dowolny kanał z zakresu 5-12 (VHF) i 21-69 (UHF).

Po przejściu w prawo pojawia się możliwość wyboru ID – jest to jeden ze wspomnianych 50 prekonfigurowanych serwisów. Każdy ma inną nazwę, numer LCN, SID, TSID, NID, ONID i osobne PID Video/Audio/PCR/PMT. Schemat jest prosty. Dla ID01 nazwa kanału to „TV-1”, wartości LCN, TSID, ONID i NID – 1, PID Video: 2101, PID Audio: 2201, PID PMT: 2301 i SID: 2401. Dla ID02 nazwa to „TV-2”, wartości LCN, TSID, ONID i NID – 2, PID Video: 2102, PID Audio: 2202, PID PMT: 2302 i SID: 2402. I analogicznie dalej aż do ID50, gdzie LCN, TSID, ONID i NID – 50, PID Video: 2150, PID Audio: 2250, PID PMT: 2350 i SID: 2450.

Tu uczulamy, że jeśli chcemy połączyć w jednej instalacji sygnały z naziemnej TV cyfrowej i z wyjścia modulatora, to fabrycznie używa on ID01, co oznacza, że „emitowany” przez niego kanał ma LCN 1 i będzie w konflikcie z emisjami w polskim DVB-T. W tej sytuacji – gdy sumujemy sygnał z modulatora i naziemnej TV cyfrowej – zalecamy, aby już na samym początku ID zmienić na wartość nie używaną w polskim DVB-T w danej lokalizacji. Multipleksy 1-3 i 8 używają numeracji 1-18, 29-31, 33-34 i 38-41, ale w niektórych miejscach są też aktywne multipleksy lokalne i trzeba też uwzględnić potencjalne zmiany (np. w okolicy numeracji 30 mogą pojawić się kolejne kanały TVP, gdyż ma zarezerwowane miejsce na nie w MUX 8).

Kolejne przejście w prawo pokaże na wyświetlaczu napis „rF”. Za pomocą przycisków góra/dół można tu zmienić poziom sygnału na wyjściu modulatora. Dostępne możliwości to -14 dB, -12 dB, -10 dB, -8 dB, -6 dB, -4 dB, -2 dB, 0 dB, 2 dB, 4 dB, 6 dB.

Następne przejście w prawo pokaże na wyświetlaczu „LCN”. Można tu przełączyć typ LCN pomiędzy ITA (włoski sposób emisji) i ITC (międzynarodowy). Różni się tylko szczegółem technicznym wewnątrz strumienia (w tablicy NIT na PID 16 ustawiony jest inny identyfikator danych prywatnych – dla ITA to 0x00000028, dla ITC to 0x00000029, w Polsce używany jest ten pierwszy, ale w praktyce na którymkolwiek ustawieniu numeracja LCN powinna zostać odczytana). Kolejne przejście w prawo pokaże na wyświetlaczu „FACT”. Wciśnięcie przycisku do góry wywoła reset ustawień do stanu fabrycznego.

Kolejne przejście w prawo to „CFG”. Ta opcja pozwala skopiować ustawienia modulatora na pamięć USB. Aby opcja zadziałała, należy podłączyć do portu USB pamięć z partycją w formacie FAT32. Następnie wciskamy przycisk do góry i jeśli wszystko pójdzie dobrze – na wyświetlaczu pojawi się napis „SUCC”. Na pamięci zapisany zostanie plik jedi_config.txt, którego można edytować w dowolnym bardziej zaawansowanym edytorze tekstowym. W dalszej części opisu przyjrzymy się bliżej opcjom tam ukrytym, bo dają możliwość skonfigurowania bardziej zaawansowanych opcji modulatora. Ostatnie przejście w prawo pokaże na wyświetlaczu „SOFT”. Wciskając przycisk do góry na wyświetlaczu pojawi się aktualna wersja oprogramowania załadowana do urządzenia. Test opiera się o wydanie 1001.

Ważna uwaga: jeśli wprowadzimy jakąkolwiek zmianę w konfiguracji (kanał, ID, RF, typ LCN), to zmiany należy zatwierdzić wciskając Menu/OK. Pojawi się pytanie, czy zapisać zmiany – „YES” na wyświetlaczu. Jeszcze na tym etapie można się wycofać (przycisk w lewo lub prawo przestawi opcję na „NO” i OK anuluje zmiany), ale jeśli chcemy wprowadzić zmiany – widząc „YES” na wyświetlaczu ponownie wciskamy Menu/OK. Na wyświetlaczu pojawi się „SAVE” i albo zostanie tylko przeładowany strumień (co wywoła na moment zerwanie sygnału) albo urządzenie samo się zrestartuje.

Aby odrobinę zabezpieczyć dostęp do menu, dostępny jest na panelu czołowym przycisk blokady. Po jego wciśnięciu zaświeci się środkowa dioda i nie będzie możliwe wejście do menu. Ale musimy tu zastrzec, że nie jest to jakaś forteca, kolejne wciśnięcie tego przycisku odblokuje urządzenie. Może to tylko pomóc ochronić je przed np. dziećmi, jeśli modulator znajdzie się w łatwo-dostępnym miejscu.

ZAAWANSOWANA KONFIGURACJA Z PLIKU

Jak zapewne zauważyli czytelnicy lepiej zorientowani w technologii emisji DVB-T, w konfiguracji z poziomu przycisków na panelu czołowym kompletnie nie ma np. ustawienia modulacji dla DVB-T (a przecież może być użyta QPSK, 16QAM lub 64QAM) oraz np. współczynnika korekcji błędów FEC. Te ustawienia mają wpływ zarówno na pojemność strumienia, jak i łatwość odbioru sygnału. Przykładowo modulacja QPSK wymaga mniejszego poziomu sygnału do zapewnienia poprawnego odbioru niż 64QAM, więc czasami zasadne może być przestawienie tego, kosztem dostępnej pojemności w strumieniu.

Na szczęście modulator Edision HDMI Modulator Lite można w pełni skonfigurować także w tych kwestiach i ustawianie zaawansowanych opcji jest realizowane poprzez skopiowanie pliku z ustawieniami jedi_config.txt, jego edycję na komputerze PC za pomocą edytora tekstowego i ponowne załadowanie wersji skorygowanej. Taki sposób edycji zaawansowanych opcji pozwala też na np. przygotowanie gotowej konfiguracji i wgrywanie masowo do wielu urządzeń, jeśli przykładowo robimy instalacje oparte o ten modulator w wielu lokalizacjach.

Jak skopiować plik na pamięć, opisaliśmy nieco wcześniej – uczulamy tylko, aby podłączona do portu USB pamięć była z partycją FAT32. Redakcja nie miała najmniejszego problemu ze skopiowaniem ustawień z urządzenia. Dla uproszczenia prześledzimy zawartość pliku i możliwości konfiguracyjne z pomocą tabeli.

Format pliku jest prosty – w każdej kolejnej linii jest zastosowany identyczny schemat:
wartość<\atrybut> – zbliżony do np. składni HTML, przy czym uczulamy na odwrócony ukośnik zamykający atrybut.

Jak widać przy stanie fabrycznym, multipleks generowany przez modulator jest wysyłany z modulacją 64QAM na kanale o szerokości 8 MHz z FEC 3/4, trybem COFDM 8k i okresem ochronnym 1/32. To daje w rezultacie pojemność na poziomie ok. 27,144 Mbit/s. Maksymalnie zmieniając FEC na 7/8 można uzyskać ok. 31,668 Mbit/s.

Przy konfiguracji trzeba uwzględnić kilka istotnych uwag użytkowych. Konfiguracja zaawansowana nie ma zabezpieczeń przed błędem użytkownika. Zmieniając modulację na QPSK, okres ochronny na 1/4 i współczynnik korekcji błędów na 1/2 multipleks generowany przez modulator zmniejszy pojemność do zaledwie 4,976 Mbit/s. Jeśli nie dostosujemy do tego przepływności wideo, to dostaniemy w efekcie serwis nie nadający się do oglądania z tnącym się obrazem i dźwiękiem. Konfigurując modulator trzeba zawsze zostawić po zsumowaniu obrazu i dźwięku margines kilku Mbit/s. Tu trzeba też odnotować, że choć wpisujemy hipotetycznie sztywną wartość dla przepływności wideo, to nie jest ona zupełnie stała w generowanym strumieniu. Jako że rekompresja/enkodowanie jest realizowane przez modulator w czasie rzeczywistym, to aby zachować lepszą jakość (i zmieścić się w dostępnej mocy obliczeniowej – wbudowany procesor jest taktowany zegarem zaledwie 200 MHz) modulator używa profilu szybkiego dla kompresji, co finalnie generuje większe wahania przepływności wideo. Dlatego właśnie musi zostać zachowany limit – sugerujemy zostawić ok. 4-5 Mbit/s ponad sumę ustawionej przepływności wideo i audio.

Jeśli po wgraniu pliku konfiguracyjnego zaobserwujemy przerwy w obrazie i/lub dźwięku, które zdecydowanie nie pochodzą ze źródła sygnału podłączonego do wejścia HDMI modulatora, to musimy albo zmniejszyć przepływność wideo albo jeśli się da – zwiększyć przepływność multipleksu, ustawiając słabszą korekcję błędów lub bardziej złożoną modulację.

Konfigurując modulator ręcznie trzeba uważać na wartości PID Video, PID Audio i PID PMT, które nie mogą być identyczne. Można ustawić hipotetycznie dowolne wartości od 1 do 8000, ale w praktyce poza tym, aby były unikalne – sugerujemy zacząć od wartości nie mniejszej niż 32. Niższe wartości PID mają inne zastosowanie w strumieniu (np. PID 1 jest rezerwowany w poprawnym strumieniu na tablicę CAT zawierającą informacje o systemach dostępu warunkowego, które są w użyciu w multipleksie) i ich ustawienie, nawet jeśli nie jest zabronione, to może spowodować, że niektóre TV, czy odbiorniki DVB-T nie będą w stanie tak wygenerowanego przekazu DVB-T odczytać.

W nazwach kanału (do 12 znaków) i sieci (do 10 znaków) niektóre polskie znaki są obsługiwane, ale sugerujemy raczej unikać nietypowych znaków – ponownie nawet jeśli się da, to na koniec może to sprawiać problemy odbiornikom.

Wgrywanie nowych ustawień jest bardzo proste. Wystarczy odłączyć modulator od zasilania, podłączyć do niego pamięć lub dysk z plikiem jedi_config.txt w katalogu głównym (przypominamy o formacie partycji FAT32) i podłączyć zasilanie. Na wyświetlaczu powinien pojawić się przy starcie napis „CFG”. Po wciśnięciu Menu/OK na panelu czołowym nastąpi załadowanie ustawień (napis „Load”), a po chwili – restart.

Ostrzegamy, że nie próbowaliśmy wgrywać pliku konfiguracyjnego całkiem uszkodzonego. Możemy natomiast uspokoić czytelników, że jakieś drobne pomyłki ujdą płazem, np. po wpisaniu złego numeru kanału (spróbowaliśmy 01) po restarcie modulator uruchomił się na ostatnim kanale. Mimo wszystko zalecamy ostrożność, bo tu przy pomyłce z naszej strony ratuje nas już tylko przytomność programistów, którzy tworzyli oprogramowanie i to, na ile zabezpieczyli poszczególne opcje przed załadowaniem z błędnymi wartościami. Lepiej dwa razy sprawdzić plik przed wgraniem jeszcze na komputerze, niż raz wgrać i później np. być zmuszonym do odesłania urządzenia do serwisu, jeśli uda się nam je skutecznie zablokować.