Unicable, SCR, dCSS krok po kroku; cz. II

dodano: 2018-07-10 11:02 | aktualizacja: 2019-03-29 00:41
autor: Konrad Dąbek | źródło: SAT Kurier 5-6/2018

Kontynuujemy zagadnienie instalacji jednokablowych. Po opisie założeń technicznych oraz przeglądzie dekoderów polskich platform cyfrowych zaglądamy do odbiorników satelitarnych z wolnego rynku. Zobacz pierwszą cześć artykułu „Unicable, SCR, dCSS krok po kroku”.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Przy budowaniu instalacji uczulamy na pewne dodatkowe kwestie. Kluczowa dla instalacji jednokablowych jest jakość wykorzystanego przewodu. Nie warto szukać tu groszowych oszczędności, zwłaszcza że zakup przewodu jednak robimy z założeniem wieloletniego wykorzystania. Jeśli ten popęka po kilku sezonach – sprawi dodatkowy wydatek, a być może i poważny problem, szczególnie jeśli przewód zostanie ułożony w peszlu i dostęp do niego jest utrudniony.

Przy zakupie konwertera lub multiswitcha ostrzegamy, że nie wszystkie modele Unicable II/dCSS są programowalne. O ile nie ma to żadnego znaczenia dla odbiorników niededykowanych, to przynajmniej na chwilę przygotowywania tekstu sprawi to poważny problem dla dekodera Evobox PVR. Tam układ częstotliwości jest dedykowany i w pewnym sensie udoskonalony względem fabrycznego 32-kanałowego. Ale jeśli podłączymy ten model dekodera do konwertera lub multiswitcha, który nie jest zaprogramowany pod układ Cyfrowego Polsatu, to dekoder w zależności od ustawień albo będzie działał tylko na konfiguracji po wybraniu LNB Inverto z menu (tylko na czterech częstotliwościach EN 50494, zamiast na ośmiu EN 50607), albo uruchomi się na ustawieniu Evobox 1, ale zawodzić będą np. kanały od 7 w górę, gdyż różnica w częstotliwościach kanałów UB między konwerterem/multiswitchem, a dekoderem będzie już na tyle duża, że układy AGC w dekoderze nie będą w stanie tego skorygować.

Dlatego przy kupnie sprzętu trzeba uważać na to, jak jest zaprogramowany i jak pisaliśmy w poprzedniej części tekstu, redakcja uważa, że najbezpieczniej jest stawiać na sprzęt zaprogramowany pod układ Cyfrowego Polsatu, zwłaszcza że wnosi on też np. szersze kanały UB po 40 MHz zamiast 36 MHz i omija potencjalne źródła zakłóceń w instalacjach multimedialnych.

Finalnie mając sprzęt i budując instalację, technologia jednokablowa ma dodatkową zaletę, o której warto wspomnieć na koniec porad związanych z planowaniem instalacji. Otóż w klasycznych instalacjach z uwagi na potrzebę sterowania polaryzacją i pasmem, aby sygnał był zupełnie niezależny – potrzeba było przeprowadzić przewód bezpośrednio od źródła sygnału – albo prosto z anteny od konwertera albo z multiswitcha. Przy instalacjach jednokablowych nie ma takiej potrzeby tak długo, jak tylko wystarczy nam po pierwsze poziomu sygnału, a po drugie wolnych kanałów UB. Instalacja może być nawet i szeregowa, ale nie wolno zapominać, że każde kolejne podzielenie sygnału i tym samym wprowadzenie elementu pasywnego – doprowadzi do pojawienia się strat.

Dlatego wracamy do porady z wcześniejszego fragmentu – warto zainwestować w przewód antenowy o dobrej jakości. Dysponując miernikiem, sygnał można zbadać, czy poziom pozwoli na dokonanie dalszych podziałów bez ryzyka wystąpienia problemów z odbiorem. Jeśli jednak się uda, to daje to np. szansę korzystać z bardziej zaawansowanych i nowocześniejszych dekoderów lub odbiorników niededykowanych w sytuacji, gdy instalacja była już wykonana wcześniej i oferuje tylko jeden przewód, a kolejnego nie można przeprowadzić. Przy zwykłych instalacjach korzystających z klasycznych rozwiązań to by oznaczało konieczność ograniczenia się do odbiornika z pojedynczą głowicą. Dzięki technologii jednokablowej sytuacja nie jest już beznadziejna i potrzeba tylko albo dokonać zmiany konwertera albo multiswitcha.

W kolejnym wydaniu magazynu pojawi się ostatnia część tekstu. Przedstawimy w niej schematy przykładowych instalacji oraz opiszemy kilka pomysłów w zakresie diagnozowania i rozwiązywania problemów z instalacjami jednokablowymi.