Regulacje dla Video on Demand (VOD)

dodano: 2012-08-10 11:05 | aktualizacja: 2012-08-10 13:12
autor: Anita Dąbek | źródło: MAiC

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji MAC MAiC

Komitet Stały Rady Ministrów przyjął 9 sierpnia projekt nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji. Prawo reguluje dziś nadawanie programów telewizyjnych, czyli takich, które są nadawane „liniowo” – nadawcy układają program, audycja za audycją, a my możemy w odpowiednim czasie włączyć odbiornik, by wysłuchać czy obejrzeć to, co nas interesuje.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Dziś jednak możliwy jest inny sposób oglądania: dostawca może nam zaproponować cały katalog różnych programów, w tym filmy czy seriale, a my sobie z nich wybierzemy to, co chcemy i obejrzymy/wysłuchamy w wybranym momencie. Oglądać możemy to w telewizorze, ale także w komputerze czy na komórce.

To właśnie są audiowizualne usługi medialne na życzenie. Mogą je świadczyć nadawcy telewizyjni, ale nie tylko – wydzielony, odrębny katalog filmów do obejrzenia może np. mieć operator kablowy, dostawca Internetu czy portal internetowy albo podmiot zupełnie niezależny, który uzyska prawa do ich rozpowszechniania. To dlatego usługi te stają się coraz bardziej popularne (według niedawnego sondażu CBOS prawie co drugi polski internauta ogląda dziś filmy i seriale w ten sposób).

Jednak, w przeciwieństwie do usług telewizyjnych, zasady świadczenia usług medialnych na życzenie nie są obecnie w polskim prawie ściśle regulowane. Tymczasem do wprowadzenia odpowiednich przepisów zobowiązuje nas dyrektywa unijna (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. – dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych). Wymaga ona m.in., by zatroszczyć się o bezpieczeństwo dzieci i by wspierać dostępność audycji europejskich. Uchwalenie wymaganych przepisów jest więc nieuniknione, choć zdajemy sobie sprawę, że nadmierne regulacje są nieskuteczne i działają na niekorzyść polskich podmiotów w świecie Internetu, który przecież nie zna granic. Przyjęte przepisy realizują zasadę „minimum regulacji”: ustalają obowiązki i obciążenia na najmniejszym możliwym poziomie, który spełnia wymogi dyrektywy audiowizualnej.

Co zakłada projekt przyjęty przez Komitet Stały?

Dotyczy on polskich firm, CELEM działalności gospodarczej których jest udostępnianie audiowizualnych audycji na życzenie.

Aby zostać objęty projektowanymi regulacjami, dany podmiot musi prowadzić działalność gospodarczą, która POLEGA na udostępnianiu audycji audiowizualnych w celach zarobkowych. Zatem projekt NIE DOTYCZY ani osób nieprowadzących działalności gospodarczej (a więc np. tych, którzy publikują w sieci swoje filmiki), ani firm, które np. reklamują swą działalność przez publikowanie filmów o tym, co robią, albo publikują instrukcje obsługi w formie filmów. Udostępnianie musi także być publiczne, czyli przynajmniej potencjalnie być odbierane przez masowego, nieoznaczonego odbiorcę.

Polskie firmy, które udostępniają katalogi audycji, zostaną natomiast objęte wymogami dotyczącymi m. in. zakazu propagowania nienawiści, wymogów dotyczących przekazów handlowych (reklamy, sponsorowania, telesprzedaży, lokowania produktów) i ochrony małoletnich przed potencjalnie szkodliwymi treściami czy też promowania audycji europejskich. Wymogi te staraliśmy się jednak określić w sposób elastyczny i adekwatny do obecnych potrzeb i możliwości krajowych przedsiębiorców.

Podmioty dostarczające usługi na życzenie zostaną zobowiązane do corocznego sprawozdawania. NIE MA REJESTRU

Obecnie świadczenie audiowizualnych usług medialnych nie wymaga żadnej rejestracji czy nawet zgłoszenia i sytuacja ta nie ulegnie zmianie po wprowadzeniu nowego prawa.

Projekt nie przewiduje bowiem tego typu obowiązków administracyjnych, choć w trakcie jego uzgadniania wiele podmiotów stanowczo postulowało, by stworzyć rejestr podmiotów świadczących usługi audiowizualne na życzenie. MAC stoi na stanowisku, że roczne sprawozdanie – realizujące na poziomie minimum wytyczne dyrektywy – jest środkiem wystarczającym z punktu widzenia dyrektywy, jednocześnie pozwalającym na swobodne podejmowanie działalności nowym podmiotom. Sprawozdania też mają ważną funkcję – umożliwią wypełnienie obowiązków sprawozdawczych, jakie na Polskę nakłada dyrektywa audiowizualna. Kary za niezłożenie sprawozdania są ustalone na niskim poziomie – maksymalnie tysiąca złotych i wymierzane będą dopiero po uprzednim wezwaniu do złożenia brakującego sprawozdania.

10 proc audycji w katalogach powinny stanowić produkcje europejskie.

O tym właśnie powinni upewnić Krajową Radę dostawcy usług w swych rocznych sprawozdaniach. Kwota ta nie dotyczy serwisów wyspecjalizowanych – np. serwis udostępniający kino azjatyckie nie musi tego robić , o ile w inny sposób (publikując np. odpowiednie linki czy materiały) będzie promował audycje europejskie.

Dzieci muszą być chronione przed treściami, które mogłyby narazić na szwank ich rozwój i dobrostan.

Dostęp do audycji zawierających szczególnie drastyczne sceny musi być zabezpieczony. Nie chodzi tu jednak o wszystkie filmy „dozwolone od lat 18″ , które w telewizji mogą być wyświetlane w godz. 23-6 – w Internecie nie wprowadzamy pod tym względem ograniczeń. Nowelizacja wymaga zabezpieczeń jedynie w przypadku treści, które w żadnym wypadku nie mogłyby być puszczone w telewizji. Jak to zrobić? Szef MAC będzie mógł wydać w tej sprawie rozporządzenie – ale nie będzie to konieczne, jeśli sami nadawcy porozumieją się i przygotują, a następnie będą skutecznie stosować własny standard zabezpieczeń w postaci kodeksu dobrych praktyk.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.