Vu+ Uno 4K - test odbiornika

dodano: 2017-01-30 14:23 | aktualizacja: 2017-01-30 17:13
autor: Konrad Dąbek | źródło: SAT Kurier 12/2016

Blisko rok trzeba było czekać na poszerzenie oferty odbiorników Ultra HD od Vu+, po modelu Vu+ Solo 4K, który zadebiutował z końcem 2015 roku. Ale koreański producent – Ceru, podlegający Marusys – nie musiał się śpieszyć, gdyż Solo 4K świetnie przyjął się na rynku i okazał się solidnym produktem. Od 28 listopada do sprzedaży wszedł drugi model Ultra HD – Vu+ Uno 4K, który uzupełni rodzinę odbiorników o urządzenie w bardziej przystępnej cenie. Dołączył ostatnio do nich najbardziej rozbudowany i najmocniejszy Vu+ Ultimo 4K - jego test w wydaniu magazynu SAT Kurier 1-2/2017.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

POCZĄTKOWA KONFIGURACJA

Po wgraniu image dostajemy odbiornik w stanie fabrycznym, nieskonfigurowany i wymagający przygotowania do pracy. W przypadku każdego oprogramowania zaraz po uruchomieniu po zmianie image (a zapewne to nastąpi, bo fabryczny ma istotne ograniczenia dotyczące np. obsługi czytnika kart, którą można dodać, ale jest to dość niewygodne – sprowadza się do ręcznego dodania plików i edycji np. rc.d, aby dodać oscam do autostartu) pojawia się kreator i wszędzie jest on w jakimś stopniu zbliżony.

W pierwszym kroku należy wybrać wyjście wideo. Tak się składa, że w Vu+ Uno 4K nie ma wyboru, bo jest tylko HDMI, więc pozostaje to zatwierdzić. Następnie można wybrać rozdzielczość wideo na wyjściu HDMI. Odbiornik domyślnie uruchamia się na 720p, aby obraz pojawił się nawet na ekranach HD Ready (1366x768). Jeśli posiadamy TV UHD, to można wybrać nawet 2160p, czyli rozdzielczość 3840x2160 (4K) bez przeplotu. Jeśli natomiast posiadany TV nie obsługuje UHD – należy wybrać maksymalnie 1080p dla TV Full HD lub pozostawić 720p dla ekranów HD Ready. Inaczej nie zobaczymy obrazu. Następnie może się pojawić jeszcze prośba o wskazanie częstotliwości odświeżania. Dla Europy poprawną wartością na potrzeby oglądania TV jest 50 Hz, nie 60 Hz.

Następny ekran zawiera wybór wersji językowej grafiki ekranowej. Na początku poruszamy się po wersji angielskiej (w OpenATV po niemieckiej), ale na tym etapie można wskazać w wygodny sposób język polski i już w dalszej części wszystkie ekrany będą spolszczone.

Dalej odbiornik poprosi o skonfigurowanie tunerów. Najpierw trzeba wybrać tryb i w zależności od niego pojawia się dostęp do innych opcji. Tryby to: Prosty, Za pomocą pętli (pobiera sygnał z drugiego wejścia, będzie ograniczony do jednego pasma i polaryzacji), Równy (czyli konfiguracja identyczna jak drugiego tunera) i Zaawansowany.

Prosty zawiera najpopularniejsze tryby – można tu wybrać konfiguracje z pojedynczą pozycją satelitarną, przełącznikiem Tone Burst, DiSEqC na 2 lub 4 porty oraz układ obrotowy oparty na USALS. Zakładany jest konwerter z uniwersalnym LOF. Jeśli korzystamy z innego, np. Unicable, to już należy przejść na tryb zaawansowany. Tam można skonfigurować do 64 pozycji uwzględniając różne LOF konwertera, Unicable, DiSEqC także w wersji 1.1 i 1.2 oraz dostosować specyficzne opcje (zasilanie LNB, wybór pasma). Vu+ Uno 4K najlepiej podłączyć za pomocą dwóch niezależnych przewodów z identycznym sygnałem, wtedy dla Tunera A dokonać odpowiedniej konfiguracji, a B określić jako „Równy do” A.
Następnie odbiornik proponuje załadowanie domyślnej listy kanałów (soft fabryczny, OpenATV ładuje ją bez pytania) – nie jest zwykle zbyt aktualna, więc jest to obojętne, docelowo najlepiej wgrać nową listę znalezioną w sieci. Proponowane jest też skanowanie kanałów – automatyczne, ręczne lub można to pominąć. Jako że i tak zalecane jest jednak załadowanie gotowej listy, to także obojętne, można spróbować wyszukiwania, aby zobaczyć jak ono działa oraz przy okazji potwierdzić poprawność konfiguracji zestawu antenowego, gdyż na poprzednich ekranach nie ma pasków siły i jakości sygnału, ale później ręczne układanie takiej listy po wyszukiwaniu trwałoby długo i byłoby to mało wygodne. W dalszej części opisu pokażemy jak wgrać listę.

Dalej kreator proponuje konfigurację połączenia sieciowego (tylko OpenATV, soft fabryczny próbuje zastosować DHCP bez pytania). Daje to opcję ręcznego określenia adresu IP, jeśli nie korzystamy z automatycznego przydzielania adresów IP w sieci lokalnej.

Następnie pojawia się pytanie o aktywację kontroli rodzicielskiej (jeśli potwierdzimy – pojawi się pytanie o kod) i to będzie koniec konfiguracji. Odbiornik przejdzie do listy kanałów – jeśli wyszukiwaliśmy serwisy – będzie zapełniona.