Norwegia nieznana - Svalbard

dodano: 2017-11-14 17:44 | aktualizacja: 2023-02-17 22:21
autor: Andrzej Pietrzak | źródło: podroze.satkurier.pl

Wszystkim tym, którzy kiedykolwiek marzyli o podróży do Norwegii, polecam naprawdę dobrze przygotować się pod każdym względem. Norwegia to nie tylko cudowne fiordy. To dzikie tereny, bez internetu i stacji paliw. Zapraszamy do Svalbardu - 800 km na północ od Norwegii i 1100 km od bieguna północnego.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Atrakcje Svalbardu to przyroda.
Dla wytrwałych statek na morzu lub opuszczone miasto cudów - PIRAMIDA. 1500 mieszkań, basen, biblioteka, szkoła, przedszkole i sklep. A po środku pomnik Władimira Iljicza Uljanowa i Krasnaja Zwiezda. Svalbard dopiero od niedawna jest pod jurysdykcją Norwegii. Na miejscu alkohol, papierosy w cenie polskiej. Każdy po wylądowaniu otrzyma kartę na fajki i alkohol. To raczej z powodów bezpieczeństwa, byście się nie zapili z radości na śmierć.

Muzeum Svalbardu też robi cudowne wrażenie.
Na pewno zaskoczy was fakt, że chodzi się po nim na bosaka. Obydwoje byliśmy mile zaskoczeni, bo podłoga była podgrzewana. W ciągu dnia słońce otula ten ukryty przed światem zakątek Ziemi. Nocą nie radzę wychodzić na spacery, ani sikanie pod wiatr, bo może zaboleć. Alkohol wypity w schronisku na zewnątrz potrafi szybko stracić swoją moc.

Na Svalbardzie jest Globalny Bank Nasion, który przechowuje w bezpiecznych warunkach zbiory nasion z całego świata.Głównym zadaniem jest przechowanie nasion zapewniających różnorodność genetyczną roślin jadalnych. Nasiona te mogłyby być wykorzystywane do odtwarzania upraw w danym regionie. Położenie zapewniało bezpieczeństwo, bo wyspa znajduje się na spokojnym tektonicznie terenie, jest wysoka i nawet gdyby doszło do roztopienia lodowców, to nie zostałaby zalana. Panują tam bardzo niskie temperatury i wieczna zmarzlina. Oficjalnie otwarto go 26 lutego 2008 roku. To wydrążony w skale schron długi 120 m o powierzchni 10 000 m² . Wewnątrz są komory, w których przechowywane są nasiona w specjalnych zabezpieczonych pomnikach. Koszt - 9 mln dol.

PS. Odlatujemy z Svalbardu w dniu, gdy w Europie niemiecki pilot celowo rozbija samolot osobowy i ginie kilkaset ludzi. Program był w języku niemieckim, zapamiętałem to. Nic nie mówiłem, aby nie straszyć mojej Pani.

Reasumując, polecam Svalbard.
Lot z Oslo przez Tromsø. Lądowanie na archipelagu Spitsbergen 1500 km od stałego lądu. Powrót zaczął się ogromnym opóźnieniem startu samolotu. Pogoda za oknami lotniska przypominała raczej burzę śnieżną. W końcu żelazny ptak wylądował. Szybciutko do cieplutkiej kabiny i w drogę. Zaskoczenie nasze było ogromne, gdy samolot stał na pasie ponad godzinę. Temperatura na zewnątrz spadła tak, że zamarzały okna zewnętrzne samolotu. Cztery razy podjeżdżała ekipa obsługi lotniska, by odmrażać skrzydła i mechanizmy. W końcu po ponad godzinie samolot zaczął turlać się w stronę pasa startowego. Już po wykonaniu manewru „pozycja startowa” ponownie podjechały pojazdy z odmrażaczami.

- Coś za często - pomyślałem.
Troszkę umiem latać za sterami i wiedzy technicznej ogrom uruchomił mi dzwonek. W tym czasie moja Królewna powiedziała:
- Nie martw się, przecież każdy pilot chce dolecieć do lotniska.
- Eh - pomyślałem. - Żebyś ty znała prawdę o porannej katastrofie.
Samolot podniósł obroty i ruszył.

Średni czas startu od pełnej mocy do oderwania kół to 26 sekund przy prędkości 360 km/h przy tego typu samolotach. Pas o długości przystosowanej do samolotów typu Blackbird jest o wiele wielu dłuższy. Samolot powinien oderwać się po 29 sekundach, lecz gnał jak szalony po pasie. Doliczyłem 55 sekund. Nawet jeśli długość pasa była dwukrotna, to powinien się za chwilę skończyć. Z wiedzy technicznej i nie tylko usłyszałem jak silniki poszły na full power z dopalaczami włącznie, prędkość była nienaturalnie ogromna.

Pomyślałem tylko:
- Ciągnij w górę, kurwa jego mać, bo zabraknie pasa...

Maszyna lekko uniosła się nad pasem. Powinna zrobić „hop w górę” i zwrot. Przed nami było pasmo wzgórz. To się jednak nie wydarzyło. Boeing jęczał ostatkiem tchu silnikami, a wysokość nie wzrastała.

Uśmiechnąłem się do mojej dziewczyny, pomyślałem:
- I to by było na tyle.
Samolot zaczął się wznosić bardzo niemiernie - nie było noszenia.

O dziwo ludzie na pokładzie byli bardzo spokojni. Myślę, że nie mieli pojęcia o zagrożeniu. Nagle samolot poderwało cudem szarpnięcie w górę. Pod skrzydłami mignął szczyt góry. Następnie wykonał zwrot na prawe skrzydło na wysokości około 2 km i spadł jak kamień w dół. To były sekundy i flagi na pobliskich wzgórzach okalających lotnisko stały się widoczne w iluminatorach zamarzniętych na kość. Ludzie wstrzymali oddech. Pilot zawalczył o nas. Schował podwozie przed upadkiem, ale szarpnął potwora w górę. Powiem wam tak: „byłem gotów pierdnąć w gaźnik, jeśli by takowy był, aby miał silnik więcej mocy”.

Maszyna przeszła samą siebie, widzieliśmy lotnisko z bliska i ludzi za oknami. Samolot z ogromnym rykiem poszedł w górę. Po około 45 minutach jeszcze mieliśmy obowiązek zapięcia pasów. I gdy wszystko zdawało się już być za nami, wpadliśmy w dziurę. Samolot ponownie spadł. Nikt nie miauknął na pokładzie. Poczułem tylko uścisk dłoni mojej Królewny.

Spojrzałem jej w oczy i powiedziałem:
- Ale chociaż razem.
Uśmiechnęła się, lecz w oczach miała strach, była dzielna do końca.

Po 3 godzinach lotu z Svalbardu wylądowaliśmy w Oslo i to nie był taki sobie lot samolotem! Wychodząc z samolotu, najpierw uścisnąłem rękę pilota, a potem zszedłem na ziemię i dosłownie ucałowałem ją na kolanach, jak papież polską ziemię.

Lubicie przygody tak jak my?
Polecam Spitsbergen i Svalbard - niezapomniane wrażenia.

A już wkrótce Kirkenes, ostatnie miasto północy, a potem Nordkapp.