Najwyższy szczyt Pirenejów - Aneto, zasadniczo przeznaczony jest dla osób mających doświadczenie w wysokogórskiej wędrówce, to znaczy posiadających odpowiedni sprzęt i umiejętności. Mniej zaawansowani turyści mogą jednak pokusić się o przejście przez bramę prowadzącą na Aneto - Portillón Superior (czyż nie brzmi to majestatycznie?). Ale żeby przesadnie nie zachęcać, dodam, że jeszcze niedawno nazwałabym to miejsce... wrotami piekielnymi.
Aneto, Tuca de Corones, Tuca d'el Mich, Tuca de la Maladeta, fot. Anita K.
Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
Aneto (3404 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Pirenejów i drugi co do wysokości na Półwyspie Iberyjskim (po Mulhacén w Sierra Nevada), znajduje się w masywie Maladeta, w prowincji Huesca na północy Aragonii w Hiszpanii.
Prawie 1500 m przewyższenia i prawie 1600 m sumy podejść oraz 14,4 km długości - tak wyglądają parametry trasy w obie strony na szczyt Aneto, prowadzącej z parkingu La Besurta. To z pozoru niewiele, jednak stopień trudności niektórych odcinków tego szlaku jest dość wysoki. Przykładowo, ostatni fragment oznaczony jest - według 6-stopniowej skali SAC (gdzie T1 to szlak najłatwiejszy) - jako T5. Za to poprzedzający fragment (T4) przecina lodowiec, co również niesie za sobą pewne trudności.
Tak naprawdę zdecydowana większość ludzi wychodzi na Aneto ze schroniska La Renclusa(Refugio de La Renclusa) znajdującego się 1,8 km od parkingu, przez co szlak ulega skróceniu do 10,8 km i - mimo występujących trudności technicznych - jest możliwy do pokonania za dnia.
Opisywana tu trasa w obie strony z parkingu La Besurta do przełączki Portillón Superior (2899 m n.p.m.) ma długość 8 km, przewyższenie 980 m i sumę podejść 1020 m. Nie należy jednak dać się zwieść tym parametrom, ponieważ za schroniskiem La Renclusa stopień trudności opisany jest jako T3. Najbardziej uciążliwe jest gubienie słabo oznakowanego szlaku i błądzenie po olbrzymich blokach skalnych (konieczny GPS!).
Parking La Besurta nie jest szczególnie duży, co może stanowić problem, jeśli przyjedziemy tam w zbyt późnych godzinach porannych. Prowadzi do niego zwykła, asfaltowa droga, więc nie potrzeba samochodu z napędem 4x4, przynajmniej w sezonie letnim. Z parkingu otwiera się piękny widok na Tuca de la Renclusa (2685 m n.p.m.).
Pierwszy fragment trasy, zaczynający się w dolinie rzeki Ésera, a kończący przy schronisku, ma długość 1,7 km. Jest to łagodne podejście w otoczeniu zieleni i wspaniałych widoków.