Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.
Pory należą do dwuletnich roślin zielnych z podrodziny cebuli.
Za ojczyznę pora uważa się Azję Zachodnią, skąd roślina dotarła do całego obszaru Morza Śródziemnego. Obecnie uprawia się ją głównie w Ameryce Północnej i Europie.
Największym światowym dostawcą porów jest Francja.
W Polsce por jest uprawiany na całym terytorium kraju, ale u nas pojawił się dopiero w średniowieczu za sprawą królowej Bony
. Pod względem popularności ustępuje mu jedynie cebula i czosnek, przy czym smak pora jest delikatniejszy niż cebuli. Por nadaje potrawom delikatny i lekko słodki smak.
Najbardziej unikalną właściwością porów jest magazynowanie kwasu askorbinowego w białej części rośliny. Żadna inna znana roślina nie ma takich właściwości. Poza tym pory posiadają wysoką zawartość wapnia, fosforu, żelaza, magnezu i siarki. Ponadto, ze względu na dużą ilość soli potasowych, pory mają działanie moczopędne i są również przydatne w przypadku szkorbutu, otyłości, reumatyzmu i dny moczanowej.
Zaleca się spożywanie porów w przypadku przemęczenia psychicznego lub fizycznego. Pory są w stanie zwiększyć apetyt, poprawić czynność wątroby i pozytywnie wpłynąć na przewód pokarmowy. Jednak surowe pory nie są zalecane do spożycia przez ludzi w przypadku chorób zapalnych żołądka oraz dwunastnicy.
Por zawiera sporo żelaza (2,10 mg/100g), więcej niż buraki. Tu należy pamiętać, że dla poprawienia wchłaniania żelaza,
zaleca się spożywanie świeżego pora skropionego sokiem z cytryny.
Należy pamiętać, że
por wzmaga wzdęcia - dlatego nie jest polecany dla kobiet w ciąży oraz osób mających problemy ze zgagą, nadkwaśnością żołądka lub wrzodami. Jednak niektóre źródła polecają kobietom w ciąży spożywanie pora jako źródła kwasu foliowego.
Materiał chroniony prawem
autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy.