Myoga, czyli imbir japoński

dodano: 2023-01-20 15:38
autor: Justyna Sulisz | źródło: www.chlorofilowydziennik.pl

Podczas pisania o uprawie imbiru lekarskiego (Zingiber officinale) przypomniałam sobie o istnieniu wielu innych ciekawych gatunkach imbiru. Jeden z nich regularnie wyświetlał mi się w propozycjach kupna na taobao, co uznałam za znak - trzeba kupić i spróbować! Tak więc kłącza myogi, czyli imbiru japońskiego (Zingiber mioga) trafiły w moje ręce.

Prosimy o wyłączenie blokowania reklam i odświeżenie strony.

Trochę o imbirach

Zacznijmy od systematyki - myoga, czyli imbir japoński należy do rodziny imbirowatych (Zingiberaceae) i jest to dość skomplikowana rodzina, do której należy m.in. kurkuma, kardamon, alpinia oraz galangal.

Rodzaj imbir liczy obecnie (na styczeń 2023 r.) 205 zaakceptowanych gatunków i mimo że na pierwszy rzut oka imbir kojarzy nam się jedynie ze znanym nam ze sklepów imbirem lekarskim, istnieje kilka innych użytkowych gatunków z tego rodzaju, które warto tu wspomnieć.

Myślę, że możemy zrobić małą listę co ciekawszych imbirów:

Imbir lekarski (Zingiber officinale) - podstawowy i najbardziej znany imbir; o jego uprawie poczytacie więcej na blogu;
Imbir japoński (Zingiber mioga) - nasz dzisiejszy bohater;
Imbir cytwarowy (Zingiber zerumbet) - inaczej gorzki imbir, gdzie użytkową częścią oprócz kłącza są także kwiaty wypełniające się aromatyczną wodą, stąd nazwa shapoo ginger;
Imbir żółty (Zingiber montanum) - bywający lokalnym substytutem imbiru oraz kurkumy oraz przyprawą.

Trochę o roślinie

Skoro już wiemy, z jakimi innymi ciekawymi gatunkami spokrewniony jest nasz dzisiejszy imbir, sprawdźmy, jak w ogóle wygląda i rośnie myoga!

Imbir japoński jest wieloletnią byliną na pierwszy rzut oka przypominający imbir lekarski. Dorasta do około 1 metra wysokości, a lancetowate, żywozielone liście o długości 20-37 cm i szerokości 4-6 cm, wyrastają z pseudo-łodygi z widocznych pochew liściowych.

Kwiaty pojawiają się pod koniec lata i wyrastają wprost z kłącza. Zebrane są one w kłos na szczycie krótkiej łodygi, często nie wyrastają za wysoko ponad poziom gruntu. Często to, co zobaczycie po wpisaniu myoga w Google, to zebrane niedojrzałe kwiatostany imbiru japońskiego. Delikatne kwiaty, zwykle białe do żółtawych, wyrastają spomiędzy przylistków kwiatostanu. Co ciekawe istnieją dwie odmiany imbiru - kwitnące latem i te kwitnące jesienią.

Owocem imbiru jest pękająca jajowata torebka, która od wewnątrz ma czerwoną barwę i zawiera czarne nasiona, choć główną metodą rozmnażania imbiru pozostają jednak kłącza.

Liście imbiru japońskiego (Zingiber mioga)

Skąd pochodzi i gdzie występuje naturalnie myoga?

Naturalny zasięg Zingiber mioga rozciąga się od środkowych i południowo-wschodnich Chin (konkretnie prowincje Anhui, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, Yunnan oraz Zhejiang) do góry północnego Wietnamu i do Korei Południowej.

Występuje również w Japonii, z wyjątkiem Hokkaido. Szczególnie z upraw myogi znane są prefektury Miyagi, Kioto oraz Gunma. Często imbir japoński uprawiany jest także w szklarniach w innych prefekturach, jak chociażby w prefekturze Kochi.

Kolonie imbiru japońskiego w swoim naturalnym środowisku faworyzują bogate, wilgotne gleby, zwykle rosną na zacienionych zboczach oraz w dolinach górskich w podszycie lasów liściastych i mieszanych.

Kłącza imbiru japońskiego - czy są jadalne?

Imbir japoński jest oczywiście rośliną użytkową (inaczej miałby małe szanse, by pojawić się na tej stronie, ponieważ ja skupiam się raczej na jadalnych roślinach). Według internetu, imbir japoński nazywany jest japońskim ze względu na to, że to właśnie w Japonii jest uprawiany jako warzywo i spożywany jest tylko w Japonii lub przez japońskich imigrantów.

I w przeciwieństwie do imbiru japońskiego czy kurkumy, kłącze imbiru japońskiego nie jest spożywane, a inne części tej rośliny - młode kwiatostany oraz łodygi. Używane są ze względu na intensywny aromat o lekko pikantnym posmaku i nieco lżejszą strukturę od kłącza.